040

Sharon POV
Het is kerstavond. Het doet me pijn dat ze het nu vieren zonder mij. Ik mis Zayn. Ik mis hem zo erg. De tranen lopen alweer over mijn wangen. Maar het is beter zo, het is echt beter zo. Ik zet mijn mobiel aan. Hij stroomt vol met sms’jes en gemiste oproepen. Van de jongens en Rebecca natuurlijk. De meeste zijn van Zayn en Rebecca. Ik besluit Zayn een sms’je te sturen dat alles goed is en zet dan mijn mobiel weer uit. Ik ben net geland en loop met mijn koffer naar een taxi. Ik vraag de chauffeur mij naar een hotel te brengen. Hopelijk is er nog een kamer vrij in dat hotel.
Na een kwartiertje rijden zijn we bij een hotel. Ik bedank de chauffeur, betaal hem en loop met mijn koffer naar binnen. Ik loop naar de vrouw die achter de receptiebalie zit. ‘’Hebben jullie nog een kamer vrij?’’ ‘’Ik zal even voor je kijken,’’ zegt ze en ze draait zich om naar het beeldscherm. Na vijf minuten kijkt ze weer op. ‘’Er is nog een kamer vrij, hier heb je de sleutel,’’ zegt ze en ze reikt me de sleutel aan. Ik bedank haar en loop naar de lift. Ik moet op de 2e verdieping zijn. Als de lift er is, stap ik uit. Ik kijk op mijn sleutel, kamer 364 moet ik zijn. Ik kijk op de eerste deur, 301. Ik loop naar het eind van de gang. ‘’Ja gevonden!’’ denk ik terwijl ik voor de goede deur sta. Ik draai de sleutel om en open de deur. Het is een kleine kamer, maar hij is groot genoeg. Er staat een tweepersoonsbed en een bankje. Ik open de enige deur in de kamer, die leidt naar de badkamer. Ik zet mijn koffer in de kamer neer en plof op het bed. Een tweepersoonsbed.. Ik had hier met Zayn kunnen liggen is het eerste wat me te binnen schiet. De tranen lopen alweer over mijn wangen. Waarom? Waarom moest mij dit gebeuren? Ik loop naar het raam toe. Het is zo’n vensterbank waar je in kunt zitten. Ik leun tegen de muur aan en kijk naar buiten. Het uitzicht is prachtig, ik kijk over de zee uit. Het begint al donker te worden. Ik trek een hoodie van Zayn aan die ik stiekem had meegenomen. Zijn geur zit er nog helemaal in. De tranen wellen weer op. Ik veeg ze ruw weg, pak mijn kamersleutel en loop naar buiten. Op zoek naar iets waar ik kan eten. Ik loop de Mac Donalds in en bestel een hamburger met frietjes. Ik ga ergens zitten. Het lijkt wel of ik overal verliefde stelletjes zie. Heel de Mac Donalds zit vol en net op straat zag ik er ook al zo veel. Ik slik de brok in mijn keel weg.
Als ik mijn eten op heb, loop ik weer naar buiten. Het is rustig op straat. Het is natuurlijk ook kerstavond. Iedereen zit gezellig met zijn familie en vrienden te eten. De tranen lopen over mijn wangen. Ik mis ze. Ik wandel naar het park toe en ga op een bankje zitten. Soms wandelen er mensen langs met hun hond, maar voor de rest is het uitgestorven. De tranen stromen onophoudelijk over mijn wangen. In het begin probeerde ik ze nog weg te vegen, maar het helpt niks. Een oud vrouwtje komt naast me zitten. ‘’Meissie toch. Problemen met je vriendje?’’ Ik wil haar zo graag alles zeggen, maar ik durf het niet. Ik kan de woorden niet over mijn lippen krijgen. ‘’Soort van.’’ ‘’Het komt wel goed. En onthoud goed, er zijn meer leuke jongens op de wereld hè,’’ zegt knipogend. ‘’Weet ik, maar hij was heel bijzonder. Hij is heel bijzonder.’’ ‘’Succes ermee meid,’’zegt ze en ze loopt weer verder. Ik ben tot op mijn bot koud, dus ik besluit maar weer naar het hotel te lopen.
Als ik in mijn kamer ben, laat ik me op het bed vallen. Ik start mijn laptop op, die ik meegenomen had. Ik besluit Zayn een mailtje te schrijven. Na lang nadenken heb ik uiteindelijk een mail af.
Dear Zayn,

Ik mis je heel erg, maar het is echt beter zo. Ik ben vrijwillig weggegaan. Er is iets en daarmee wil ik jou niet lastigvallen. Jij moet je bezighouden met One Direction. Vergeet mij. Ik weet dat het moeilijk is, maar probeer het tenminste. Neem geen contact met me op en ga me vooral niet zoeken. Het heeft geen zin. Dit is mijn beslissing en ik kom niet terug. Ik kan het niet. Ik kan je niet met mijn probleem opzadelen. Daarvoor is het te groot. Te echt. Sorry. Ik hoop dat je me het ooit kan vergeven. Vergeet nooit dat ik van je hou. Zielsveel. En dat zal ik altijd blijven doen. Jij zit voor altijd in mijn hart.

Yours, Sharon
De tranen stromen onophoudelijk over mijn wangen. Voor ik me kan bedenken druk ik op verzenden. Meteen zet ik de laptop weer uit. Ik leg hem in mijn koffer en laat me achterover vallen op mijn bed. Herinneringen aan Zayn spelen zich als een video in mijn hoofd af. De eerste ontmoeting, de eerste zoen, de eerste keer. Het was perfect. Ik weet zeker dat ik nooit meer zo’n liefde vind. Maar ik kan hem niet opzadelen met dit. Ik kan het niet en ik wil het niet. Hij moet voor de volle 100% voor One Direction gaan en dat kan niet als ik daar blijf. Niet na wat er gebeurd is.