O13.

POV Céline
Daar zit ik dan, in een ambulance. Elvira nog steeds buiten bewust zijn op een brancard.
Dit had de leukste dag van ons leven moeten worden, maar nu zijn we onderweg naar het ziekenhuis. Hoe kon dit gebeuren? Ik wist dat Elvira wel eens vaker hyperventileerde, maar dat ze er ook door kon flauwvallen had ik gewoon niet gedacht.
De ambulance rijd met loeiende sirenes door. Ik heb echt een hekel aan die Nancy. Hoe kan ze nou verwachten dat de jongens hun concert doorzetten? Ze had Niall’s hoofd moeten zien. Hij keek zo bezorgd. Niall bofte dat hij zulke vrienden als Louis, Zayn , Liam en Harry had. Harry. Ik dacht even na. Hij had me stevig tegen zich aan gedrukt. Ik hoorde het publiek ergens ver gillen toen hij dat deed, maar het kon hem niks schelen. ‘Gaat het wel met jou meissie?’ zegt de ambulancebroeder opeens tegen me. ‘Het is ook niet niks voor jou’.
Ik knik. ‘Het gaat wel’ weet ik er nog uit te krijgen. De man geeft me een schouderklopje en kijkt het hardritme van Elvira. Ik kijk naar de streepjes op de monitor. Ik word er niet veel wijzer van.
Gelukkig zijn we al snel in het ziekenhuis. Ik stap uit de ambulance, waarna de ambulance broeders en Elvira volgen.
We lopen de hal van het ziekenhuis in. Ik moet in de wachtruimte gaan zitten. Ik begraaf mijn hoofd even in mijn handen.‘Hallo, ben jij de vriendin van Elvira?’ hoor ik een vrouwenstem.
Ik knik naar de vrouw en ze duwt een tas in mijn handen.'Dit is Elvira’s tas. Zou jij misschien haar ouders kunnen bellen?'Ik pak de tas aan en de vrouw loopt weg.
Ik vis Elvira’s telefoon uit haar tas en zie de foto van Niall op haar achtergrond. Ik moet weer denken aan One Direction, die maken hun optreden nu gewoon af. Ik zucht en zoek het nummer van Elvira’s moeder op.
‘Hee El! Moet je niet bij het concert zijn?’ vraagt ze vrolijk als ze opneemt. ‘Uuhm, hoi met Céline’ stamel ik.
‘Céline’? vraagt ze. ‘Wat is er aan de hand?’Ik voel tranen over mijn wangen lopen. ‘U kunt maar beter naar het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam komen, Elvira is flauwgevallen tijdens het concert en is nog steeds buiten bewustzijn’. Ik hoor haar moeder schrikken. ‘Ik kom er meteen aan’ zegt ze, en ze hangt op.


POV Niall
Voor mijn gevoel duurde dit optreden een eeuwigheid. Ik wilde weg. Ik hield het niet meer uit. Ik heb me nog wel voor de volle 100% ingezet, ik kon het niet maken tegen over de andere fans op een blubber optreden te doen.
Nu staan we met zijn vijven in de kleedkamer. Iedereen zwijgt. Ik staar voor me uit. Harry zit op een stoel en leunt zijn hoofd op zijn handen. Niemand weet iets te zeggen. Dit was vreselijk, voor ons alle 5.
‘Niall, it was your idea to bring them on stage, right?’ vraagt Harry opeens. Ik knik. ‘It was amazing when I saw Célines face. Thank you for bringing her there’.
Ik krijg tranen in mijn ogen.
‘It’s okay Harry’. Ik veeg de tranen weg. ‘Shall we go to the hospital?’ vraagt Liam die ziet dat ik moet huilen. Weer knik ik. We ruimen onze spullen op en verlaten de Heineken Music Hall.

We komen in de wachtkamer aan. Het is rustig, dus we hoeven niet bang te zijn om herkend te worden.
We zien Céline al zitten. Harry versneld zijn pas en roept haar. Ze kijkt op en ze glimlacht flauwtjes.
Dit moet voor haar ook een hele belasting zijn. Haar vriendin valy flauw bij een concert en ze zit nu met haar 5 idolen in de wachtkamer van een ziekenhuis.
‘Did you already called her mum?’ vraagt Zayn, waarop ze knikt. Harry slaat een arm om haar heen.
‘It’s going to be okay, I’m sure’ zegt hij tegen haar.
Ik zit er nog steeds machteloos bij. ‘Are you okay Niall?’ vraagt Céline opens aan mij. Ik hou het echt niet langer en begin te huilen. Ze verlost zich uit Harry’s greep en komt naast me zitten. Ze slaat haar arm om me heen om me te kalmeren.
‘You guys have to tell me something..’ begint ze. ‘Why is Niall crying about Elvira? And Harry.. Why are you so nice to me? I’m a big fan of you all, but Harry.. you hugged me twice and you don’t know me. What’s going on?’
Ik kijk de jongens allemaal aan. ‘Tell her Harry’ hoor ik Louis zeggen. Céline blijft nog even over mijn rug strijken. Ik huil niet meer.
Harry heeft nog steeds niks gezegt dus ik besluit het woord maar te nemen.
‘Harry has seen you on twitter’ zeg ik tegen Céline, en ze kijkt me verbaast aan.

-