178~

Laura PoV
terwijl Bill en ik 's avonds terug keerden naar de bus (zo rond 18 uur, 10 uur later..) herinnerde hij zich nog iets. 'Hebben we het al gehad over morgenavond?' vroeg hij plots. Ik draaide me naar hem toe. 'gebeurd er dat iets speciaals?' vroeg ik. Bill knikte, nog even enthousiast als vanmorgen. Hij at dus veel te veel suiker dingen.. 'Yep.' Ik knikte. daar wist je echt zo veel meer mee. 'Wat dan?' vroeg ik. Hij grijnsde. 'Ik vind het echt zo klote dat je daar niet meer aan denkt; het is binnenkort mijn verjaardag.' zei hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat iedereen dat wist, zeker ik. Wel, over dat ik deel had hij misschien wel een punt, ik had het eigenlijk moeten weten, maar ik had er zo lang niet aan gedacht... 'En om een of andere onverklaarbare reden is Tom die dag ook jarig. Is dat niet raar?' vroeg hij Sarcastisch. ik rolde met mijn ogen. 'Goed gepast.' mompelde ik. Bill lachte en leek niet echt op de weg te letten. 'Oma steekt de straat over alarm.' zei ik droog, maar het had wel het gewenste effect. Bill keek geschrokken op en kon op tijd remmen. 'Het verkeerde alarm ging af.' zei hij, nog steeds geschrokken. 'Hoe dan?' vroeg ik verbaast. 'Het was opa.' ik keek achter me, verdorie, hij had nog gelijk ook. 'En?' vroeg hij. 'Ga je weer kleertjes showen?' vroeg hij. Ik moest lachen aan die herinnering. 'Als je eerst Toms mond toeplakt, want als hij commentaar geeft, ga ik die dingen nooit meer kunnen dragen, zonder het gevoel te krijgen dat er veel te veel mensen zijn met de verkeerde bedoelingen.' zei ik rollend met mijn ogen. bill knikte. 'Hebben we dat mee?' ik schudde mijn hoofd. 'Zouden ze dat hier ergens in de buurt verkopen?' ik schudde weer mijn hoofd en schudde theatraal. 'Dan zou ik zeggen; leer je erover zetten dat mensen soms ... anders reageren dan je zou willen.'zei hij. Ik glimlachte. 'Raad van de meester.' hij lachte ook.

@ SmileLullaby ik voel me vereerd.