One.

Ik draaide me om in mijn bed, alweer. Ik opende mijn ogen en sloeg woest met mijn armen op de dekens. Ik kon niet meer slapen, om gek van te worden! Ik hoorde mijn mobiel rinkelen. Zuchtend trok ik mijn dekens over mijn hoofd. Ik ben dood op vandaag. Geen zin om een heel lul-gesprek met mijn tante te voeren. Geweldig was die taak de vorige keer, gewoon geweldig. Ik moest daarna wel mezelf drie dagen opsluiten want ik hoorde die kinderen alleen maar krijsen in mijn hoofd. Een rilling ging over mijn rug heen. Die kinderen waren gewoon geen kinderen meer, het waren zo'n kleine, kruipende duiveltjes. Kleine mormels wat het waren. Ik hoorde mijn mobiel nog steeds over gaan. Mopperend ging ik recht in mijn bed zitten, gooide mijn benen eruit en stapte in mijn sloffen. Ze moest toch half dood gaan als ze zo veel belt. Geïrriteerd liep ik richting de keukentafel waar mijn telefoon lag. Ik pakte mijn telefoon en nam op. "Ja?", vroeg ik verveeld. "Schat, ik heb iets geweldigs voor je!", ik zuchtte. "Ik kan niet wachten", mompelde ik. "De taxi komt je over een half uur ophalen, zorg dat je klaar staat met je koffer. En onthoudt; dit is een belangrijke klus, zorg dat je het niet verpest". Ik hoorde het bieb geluidje in mijn oor. Verbaasd lag ik mijn telefoon weer op de tafel. "What?", ik trok mijn wenkbrauwen op. Mijn ogen werden groot: Ik had maar een half uur! Vlug rende ik naar mijn kamer toe. Ik trok mijn koffer onder het bed vandaan, gooide hem op het bed en ritste hem open. Ik rende heen en weer over mijn kamer. Overal trok ik een lade open en gooide ik enkele kleren die ik kon pakken in mijn koffer. Ik trok mijn pyjama uit en gooide die ook in de koffer. Ik pakte iets van een hanger uit mijn kast en trok het aan. Ik hoorde een luid getoeter van buiten komen. Ik ritste mijn koffer dicht en trok hem van het bed af. Ik pakte een tas en gooide er nog wat enkele spullen in. Lippenbalmsel, mijn telefoon, mijn papieren, mijn huissleutels, mijn portefeuille. "Ready?", vroeg ik aan mezelf. Ik knikte trots. Weer hoorde ik getoeter. Gehaast rende ik mijn flat uit, met aan een hand mijn koffer en aan de andere hand mijn handtas. Ik gooide de deur dicht en deed het op slot. "Doei Alfredo!", schreeuwde ik nog over de gang. Ik hoorde een klein gebrom uit de stoel komen aan het eind van de gang. Ik gaf Alfredo, mijn beste buurman die altijd op mijn huis let, een zoen op zijn wang. "Dankje Alfredo!", zwaaiend naar Alfredo liep ik naar buiten. Ik gooide mijn koffer in de taxi en stapte vlug in.
"Here I come!", glimlachte ik zachtjes.