033

Ik loop de kamer in, bang voor wat ik aantref. Van alles wat ik had verwacht, was dit wel hetgeen wat ik totaal niet had verwacht. Harry ligt op het bed en aan zijn schouders zie ik dat hij huilt. Voorzichtig loop ik naar hem toe en ga naast hem zitten. Door mijn gewicht zakt het bed iets in, waardoor Harry opkijkt. Zijn ogen zijn rood van het huilen. Hij gaat rechtop zitten, naast mij. Zijn tranen blijven stromen, dus ik sla mijn arm om hem heen. Ik voel mijn schouder langzaam nat worden. Met mijn hand ga ik door zijn krullen. Na een tijdje voel ik dat hij rustiger wordt. ‘’Ik weet niet wat me net bezielde. Ik had niet zo tekeer moeten gaan tegen Louis.’’ ‘’Dat moet je tegen hem zeggen, niet tegen mij.’’ ‘’Ik wil je gewoon echt niet kwijt. Toen je zei dat hij je had gezoend met Louis was ik bang dat je voor hem zou kiezen.’’ ‘’Haz, je weet toch dat ik van je hou?’’ Harry kijkt op. Zijn ogen zijn nog nat van de tranen waardoor ze nog mooier zijn. ‘’Ik ook van jou.’’ Langzaam komt zijn gezicht dichterbij. Ik sluit mijn ogen en voel zijn lippen op de mijne. Ik vergeet even alles en geef me helemaal over aan de kus. Maar dat duurt maar even, dan begin ik weer na te denken. Het voelt anders dan net bij Louis. ‘’Sorry. Ik kan het niet,’’ zeg ik en ik druk Harry weg. Ik sta op en loop naar beneden. Ik loop de keuken in en pak een glas water. Ik hou hem onder de kraan en drink hem in één teug leeg. Daarna loop ik naar de gang, pak mijn jas en sjaal van de kapstok en loop naar buiten. Ik moet even nadenken. Ik loop naar het parkje en ga op een bankje zitten. In de speeltuin spelen allemaal kinderen. Een bejaard stelletje loopt voor me langs. Arm in arm. Zo’n liefde wil ik later ook denk ik bij mezelf als ik ze zie. Ik trek mijn benen op en leg mijn hoofd op mijn knieën. Harry. Ik hou zielsveel van Harry. We zijn al zo lang samen dat de verliefde gevoelens minder worden, maar ik hou van hem. Toen Louis mij kuste voel ik vlinders in mijn buik. Vlinders die ik niet meer heb als Harry me kust. Maar dat is toch normaal? Dat is toch normaal als je zo lang bij elkaar bent? Ik kijk naar de spelende kinderen. Soms zou ik wel weer een kind willen zijn, totaal geen zorgen. Gewoon lekker spelen met je vriendjes en vriendinnetjes. Een heerlijk onbezorgd leven.