Mijn ouders - 72
“Waag het niet”, dreigde mijn vader.
“Diana, ga buiten een wachter halen.” Diana deed meteen wat Yue haar gevraagd had. Ze beduidde Thomatio met een hoofdknik mijn vader gevangen te nemen. Thomatio liep op mijn vader af.
“Waag. Het. Niet”, herhaalde mijn vader, terwijl hij op elk woord de nadruk legde. Thomatio liet zich echter niet van de wijs brengen.
“Ik raad u aan niets te proberen”, zei hij kalm. Mijn vader keek hem sluw aan. Ik kende die blik, en keek waarschuwend naar Thomatio. Ik wilde liever niet moeten tussenkomen in een gevecht. Maar mijn vader sloeg op het laatste moment toe. Ik reageerde zo snel ik kon, maar kon niet voorkomen dat Thomatio brandwonden opliep. Diana rende meteen naar hem toe om hem te verzorgen. Twee wachters haastten zich naar binnen om mijn ouders gevangen te nemen. Aarzelend kwamen ze dichterbij. Ik zag dat ze bang waren.
“Neem hen gevangen”, beval Yue de wachters, met een blik op mij. Ik knikte, ik begreep wat ze bedoelde. Ik moest die wachters geruststellen. Ik wenkte hen dichterbij. Mijn vader zag het.
“Aan wiens kant sta jij eigenlijk? Ik dacht daarnet even dat je blij was om ons te zien, maar ik heb me duidelijk vergist.”
“Ik was ook blij”, zei ik zacht. “Ik heb jullie ontzettend hard gemist. Ik wou dat ik dit niet hoefde doen, dat jullie geen vijanden waren van de waterstam.”
“Je staat aan hun kant hé?”, vroeg mam.
“Ja”, fluisterde ik.
“Waarmee je dus ons verraad, je ouders, en evengoed Keylina.”
“Dat doe ik niet”, zei ik kalm. “Als ik dat zou doen was de oorlog al lang voorbij. Maar ik wil jullie perse eerst in veiligheid brengen, jullie en Keylina, en dat gaat niet zolang Keylina niet weet wie ze is.”
“Bedankt”, zei mam zacht. “Al is ze prinses, ze blijft mijn kleine meisje.”
“En mijn zusje”, vulde ik aan.
“Dat doet er niet toe, of we nu veilig zijn of niet, je verraad ons!”, mijn vader was woedend.
“Genoeg”, riep Yue. “Neem hen onmiddellijk gevangen!” De wachters aarzelden dit keer niet en renden op mijn vader af. Die had dat niet verwacht en probeerde te laat om zich nog te verdedigen. Maar ik kon zijn vuursturing dit keer wel op tijd blokkeren. De wachters namen mijn ouders gevangen. “Breng hen weg”, beval Yue. Hardhandig namen de wachters mijn ouders mee. Ik wendde mijn hoofd af.
Reageer (2)
ik vind dit zo zielig!!
1 decennium geledensnel verder
Dit is zo erg!
1 decennium geledensnel verder