Mijn ouders - 70

Het schip kwam dichterbij en meerde aan. De boeg ging open en twee mensen wandelden naar buiten. Ik schrok: het waren mijn ouders. Daarna sloot de boeg zich weer.
“Stuur het schip weg en breng die twee zo snel mogelijk naar het paleis”, zei ik zacht tegen Thomatio. “Ik denk niet dat ze gevaarlijk zijn, het zijn mijn ouders, enkel mijn vader kan vuursturen.”
“Oké”, knikte Thomatio. Ik rende naar het paleis om Yue in te lichten.

“Je ouders, zeg je?”, vroeg Yue verbaasd.
“Ja”, zuchtte ik. “Ik heb geen idee wat ze hier komen doen.”
“Denk je dat ze een gevaar betekenen?”, vroeg Yue.
“Nee”, zei ik kalm. “Mijn moeder kan niet eens vuursturen.”
“Goed. Ik zal hen ontvangen alsof ik van niets weet, en jij wacht op de gang. Ik stuur Diana of Thomatio wel om hen te halen. En dan kan jij afhankelijk van hun gedrag binnenkomen.”
“Oké”, stemde ik in, en ik liep naar de gang.

Een kwartiertje later kwam Diana me halen.
“Hoe gedragen ze zich?”, vroeg ik.
“Ze zijn beleefd, hoewel ze niet echt aan onze kant lijken te staan”, zei ze. “Maar tot nu toe hebben ze niets verkeerd gedaan.”
“Oké”, zuchtte ik. Ik haalde diep adem en liep de troonzaal in.
“Mam, pap?”, vroeg ik zacht.


Dit hadden jullie niet verwacht hè?