Two

Ik schrok wakker. “Nee!” hoorde ik iemand schreeuwen. Het was mijn moeder. Ik had haar nog nooit zo horen schreeuwen. Het was gewoon angst, pure angst. Doodsangst. Ik stapte mijn bed uit en liep naar benenden en schrok me kapot. Mijn vader die niet altijd even aardig was, lag roerloos op de bank. Zijn borstkast ging niet meer op en neer. Ik rende naar hem toe. “Papa! Papa!” Ik schudde aan zijn schouders maar hij werd niet wakker. Ik begon te schreeuwen en te huilen. Dit kon toch niet waar zijn. Ik was gister zo boos op hem. En nu is hij dood. Hij was dood zonder dat ik sorry kon zeggen. Ik liep naar boven. En zakte in elkaar, het was me té veel.