029

Rebecca POV
‘’Het komt wel goed Nialler,’’ fluister ik hem toe. ‘’Over een paar weken zie je haar weer.’’ Ik merk aan zijn ademhaling dat hij weer rustig wordt. ‘’Dankje,’’ zegt hij waarna hij naar de keuken loopt. ‘’Gelukkig maar, hij heeft nog wel honger,’’ zegt Louis opgelucht wat een gelach van de rest oplevert. Niall komt terug met een zak chips en ploft op de bank neer. Ik wenk Sharon en we lopen naar de kamer die ik met Harry deel. ‘’Ik heb een plan,’’ begin ik. Sharon kijkt me vragend aan. ‘’Met kerst wonen we al in het nieuwe huis. Dan komen mijn ouders en zusje. Als ik nu met mijn ouders en de jongens kan regelen dat Angela bij ons kan wonen? Er is genoeg ruimte. Ik denk dat Angela en Niall dat helemaal geweldig zouden vinden,’’ leg ik mijn plan uit. Ik zie dat Sharon nadenkt over wat ik net heb gezegd. ‘’Het klinkt als een goed plan,’’ begint Sharon voorzichtig. ‘’Ik wil het dan wel een verrassing voor Niall houden. Angela moet het natuurlijk wel weten, die moet namelijk al haar spullen meenemen,’’ zeg ik. ‘’Het klinkt alsof je er goed over hebt nagedacht,’’ zegt ze grinnikend. ‘’Heb ik ook,’’ antwoord ik trots. ‘’Als jij nou Niall even bezighoudt, dan kan ik het de jongens vertellen.’’ ‘’Nu?’’ ‘’Graag,’’ zeg ik glimlachend. ‘’Is goed.’’ We lopen samen naar beneden. ‘’Niall zullen wij even boodschappen gaan doen? Dan haal ik het hoognodige en kun jij even wat snoep halen.’’ Bij het woord snoep ontstaat een glimlach op Niall’s gezicht. hij springt meteen op en doet zijn jas aan. Als Sharon en hij weg zijn loop ik naar de jongens toe. ‘’Boys, ik heb een plan.’’ ‘’Oh nee, Rebecca heeft een plan. Nu komt het,’’ zegt Louis snerend. Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan maar hij negeert het. ‘’Kan Angela straks niet bij ons wonen? In dat nieuwe huis is genoeg plek en Angela en Niall horen gewoon bij elkaar.’’ Liam kijkt me fronsend aan, maar Harry en Zayn zijn meteen enthousiast. Louis kijkt nors voor zich uit. ‘’Nog meer verliefde stelletjes,’’ hoor ik hem zachtjes mompelen. ‘’Waar heb jij toch last van de laatste tijd,’’ valt Zayn tegen hem uit die het ook gehoord heeft. Louis staat op en stormt de kamer uit. Hij smijt de deur achter zich dicht en stampt de trap op. Ik kijk de anderen vragend aan, maar die weten ook niks. ‘’Ik praat straks wel met hem,’’ zeg ik. ‘’Maar wat vinden jullie van het plan?’’ ‘’Wordt het dan niet te druk,’’ vraagt Liam voorzichtig. ‘’Vond jij het te druk dan deze week?’’ ‘’Beetje, maar dat komt waarschijnlijk doordat het huis zo klein is.’’ ‘’Precies, in het nieuwe huis hebben we veel meer ruimte. Dan maakt eentje meer of minder ook niet uit.’’ ‘’Okay, ik vind het goed,’’ zegt Liam voorzichtig. Ik vlieg hem om de hals. ‘’Ik regel alles wel met Angela, het enige wat jullie moeten doen is je mond houden tegen Niall.’’ ‘’Is goed,’’ zeggen ze in koor. ‘’Ik ga nu ff met Loulou praten,’’ zeg ik en ik loop naar boven.
Als ik voor zijn deur sta, klop ik voorzichtig aan. ‘’Rebecca hier, mag ik binnenkomen? Ik weet dat je daar bent Lou, doe nou maar gewoon open.’’ ‘’Rot op.’’ Ik hoor aan zijn stem dat hij gehuild heeft. Ik doe de klink omlaag en loop naar binnen. Daar tref ik een hoopje ellende op het bed aan. Ik loop naar hem toe en wrijf over zijn rug. Hij slaat mijn hand weg, maar ik negeer hem. Ik trek hem iets overeind zodat hij tegen mij aanhangt. Ik leg zijn hoofd op mijn schouder en wrijf door zijn haar heen. Ik hoor zijn ademhaling weer regelmatig worden. Ik pak zijn hoofd vast waardoor hij wel recht in mijn ogen moet kijken. ‘’Wat is er toch Loulou,’’ vraag ik bezorgd. Hij blijft zwijgen. Ik wrijf met mijn duim de tranen weg. Voor ik doorheb wat er gebeurt, voel ik zijn lippen op de mijne. Verlamd van schrik doe ik eerst niks, daarna druk ik hem ruw weg. ‘’Wat doe je?’’ vraag ik verbaasd. Louis barst in tranen uit en rent de kamer uit. Ik ren achter hem aan maar ben te laat. Hij heeft zijn jas van de kapstok gegrist en is naar buiten gerend.