028

Angela POV
‘’Ik ga mijn koffer inpakken jongens,’’ zeg ik als we weer in het appartement zijn. Ik loop naar boven toe, naar de kamer van mij en Niall. Ik heb een geweldige week gehad met de jongens. Vind het echt jammer dat ik weer naar huis moet. Ik pak al mijn spullen in mijn koffer. Wat zou ik graag met de jongens in dat mooie huis wonen. Maarja, ik moet weer terug naar Nederland. Ze hebben me in ieder geval alweer uitgenodigd voor kerstmis. Dat is ook alweer over een paar weken. Dan gaan mijn ouders ook mee. Als ik mijn koffer heb ingepakt en hem dicht heb geritst, ga ik op het bed zitten. Niall komt binnen. Hij loopt naar me toe en ik kruip in zijn armen. Ik snuif zijn heerlijke geur op en er biggelt een traan over mijn wang. ‘’Ik wil niet weg,’’ zeg ik zachtjes. Niall pakt mijn schouders en drukt me iets naar achter zodat ik hem kan aankijken. Hij wrijft mijn tranen weg met zijn duim. ‘’Ik wil ook niet dat je weer gaat. Maar over een paar weken ben je hier weer. In de tussentijd houden we gewoon heel veel contact. Ik ga je zo erg missen hè,’’ zegt Niall bij wie nu ook een traan naar beneden rolt. Ik sla mijn armen stevig om zijn nek en knuffel hem. ‘’I love you,’’ fluister ik in zijn oor. ‘’I love you more.’’ ‘’I love you the most.’’ ‘’I love you more than the most.’’ Een glimlach ontstaat op mijn gezicht. Ik druk nog een laatste keer mijn lippen op de zijne. Hand in hand lopen we naar beneden, waar de rest al staat. Ik geef Louis, Liam, Zayn, Harry & Sharon een afscheidsknuffel. ‘’Dag zusje. Ik ga je missen,’’ zegt Rebecca als ik haar een knuffel geef. ‘’Ik jou ook.’’ Samen met Niall loop ik naar buiten, hij brengt me naar het vliegveld. Ik zwaai nog een laatste keer en dan rijden we de straat uit. Verdrietig kijk ik naar het voorbijrazende landschap. Londen is echt mooi. Ik voel een hand op mijn knie en kijk opzij. Niall glimlacht lief naar me. Ik leg mijn hand op die van hem. ‘’I’m gonna miss you so much,’’ zeg ik zachtjes. Niall knijpt zachtjes in mijn hand.
We zijn bij het vliegveld. Het moment van afscheid nemen komt steeds dichterbij. Hand in hand lopen we naar mijn gate. Ik check in en we gaan nog even in de Starbucks zitten. ‘’Dit was echt de beste week van mijn leven,’’ zeg ik als we aan een tafeltje zitten. ‘’Voor mij ook,’’ antwoordt Niall waarop hij mijn hand vastpakt. We kijken elkaar in de ogen en zeggen niks, genietend van het moment. Dan wordt mijn vlucht omgeroepen. Langzaam sta ik op, gooi mijn lege beker in de ton en pak mijn koffer. Hand in hand lopen we naar de douane. Ik druk mijn lippen nog een laatste keer op die van Niall en loop dan langzaam achteruit. Voor ik de gate inloop, zwaai ik nog een laatste keer. Net zo lang tot ik hem niet meer zie. Ondertussen lopen de tranen over mijn wangen. Ik zoek mijn plek in het vliegtuig en ga zitten. Ik zet mijn mobiel op vliegtuigstand en pak mijn iPod. Ik doe de oortjes in en ga lekker liggen.
Niall POV
Ik zie haar niet meer, ze is nu echt weg. Ik slik de brok in mijn keel weg en loop naar de auto. Ik ga zitten en pak mijn mobiel. Ik mis je. x your Nialler sms ik naar haar. Ik doe mijn mobiel weer in mijn broekzak en start de auto. Ik rij naar huis toe en parkeer de auto. Ik slof naar de voordeur toe en draai de sleutel om. Na mijn jas te hebben opgehangen loop ik naar binnen waar iedereen op de bank zit. Rebecca staat meteen op als ze me ziet. Ze trekt me in een knuffel. Ik probeer mijn tranen binnen te houden maar er ontsnapt er toch één. Rebecca zegt niks, ze houdt me alleen maar vast.