Shop till you drop!

‘En hoe gaat het met Jeremy?’, vroeg ik zo nonchalant mogelijk aan Bonnie maar ik kon het niet helpen haar nieuwsgierig aan te kijken terwijl ik ongeduldig met mijn rood gelakte nagels op de stoelleuning timmerde. Terwijl Bonnie zich giechelend van opwinding achter haar Starbucks beker verstopte zuchtte Caroline dramatisch en liet haar hoofd op het terrastafeltje vallen. Caroline negerend keek ik Bonnie nog steeds verwachtingsvol aan maar net toen het leek of ze eindelijk antwoord kon geven werd ze abrupt door Caroline onderbroken. ‘Hallo, kunnen jullie me alsjeblieft helpen?, ik zit hier in een crisis!’, jammerde ze terwijl ze onrustig op wat papieren krabbelde met een pen. ‘Wat is er aan de hand?, vroeg Esther die aan kwam lopen met een paar volle koffie mokken. ‘Het heeft toch niets te maken met dat feest wat je moet organiseren voor school?’, vroeg Esther aan Caroline en ze zette de mokken op tafel en ging zitten. ‘Waarschijnlijk wel’, grinnikte Bonnie toen ze Caroline nog mee zag stressen en ze ging meteen in een gemakkelijke pose op haar stoel zitten omdat het vast een lang verhaal zou worden. Ik keek naar Esther en moest lachen toen ik haar verveelde blik zag want als het over het feest ging had Esther dat al weken lang moeten aanhoren omdat zij bij de meeste lessen samen met Caroline in de klas zat. Ik gaf haar een medelevende blik en richtte me toen op Caroline. ‘Ik heb nog steeds geen thema voor het feest en ik moet het morgen al hebben maar ik ben helemaal inspiratieloos’, zuchtte Caroline en ze trok een pruillipje. Ik dacht even na. ‘Wat dacht je van een Halloween feest, het is nu wel heel mooi weer maar het is al wel bijna tijd om Halloween te vieren’, mompelde ik. Caroline keek me eerst aan alsof ik gek was maar vloog me daarna om de hals. ‘Wat een geweldig idee!', glunderde Caroline en ze begon meteen weer op haar papier te krassen en nam een iets te grote slok van haar hete koffie. ‘Oh…, weet je zeker dat je daar iets mee kan?, vroeg ik. ‘Ja natuurlijk!, kuchte Caroline nog na terwijl ze snel een slok van Esther’s Ice Tea nam die haar verbaasd aan keek. ‘Kijk, voor de jongens is het natuurlijk vanzelfsprekend dat ze Halloween geweldig vinden en voor de meisjes is het de unieke kans om ‘bang’ te zijn en in de armen van hun droom jongen te springen’, zei Caroline met twinkelende ogen. Esther kon haar lachen niet inhouden en ik vond het op zich wel een grappig idee. Typisch Caroline om er op deze manier naar te kijken. Ik keek op mijn bb en ik zag dat ik eigenlijk naar huis moest. ‘Zullen we nog heel even rondkijken?’, vroeg ik terwijl ik mijn laatste slok koffie nam. We stonden op pakten onze tassen en liepen armen om elkaar heen geslagen langs de etalages.‘Wat dacht je van een rustig feest, iets met alleen maar dansen?’, vroeg Bonnie aan Caroline terwijl ze haar probeerde bij te houden omdat ze heen en weer liep van etalage tot etalage. Ik bedacht met toen pas weer dat Bonnie helemaal niet van Halloween hield eerlijk gezegd haatte ze Halloween. Altijd was het een soort traditie op school dat de meiden en jongens elkaar lieten schrikken alleen Bonnie kon helemaal niet tegen dat soort grappen elk jaar schrok ze zich weer dood. ‘Het komt wel goed wel helpen haar er wel door heen’, glimlachte Esther terwijl we Bonnie volgden die nog steeds wanhopig achter Caroline liep. Caroline stopte voor een etalage en ik liep naar haar toe. Toen ik in de etalage keek zag ik prachtige schoenen en leuke kleding. Ik was blij dat Bonnie me volgde toen ik de winkel in liep want dan was ze even met haar gedachten ergens anders. En inderdaad toen ze de winkel in liep kwam er meteen een grote grijns op haar gezicht. Caroline liep meteen naar de make-up Esther met zich meeslepend en roepend dat het echt de hemel was en ik liep met Bonnie de winkel rond. ‘Hoe kan het nou de hemel zijn voor Caroline er zijn toch geen jongens?’, lachte ik tegen Bonnie. ‘Deze is zo leuk!’ kirde Bonnie terwijl ze een schattig rokje omhoog hield. Al snel vond ik ook heel veel leuke kleding die ik echt moest kopen. Na veel kleren te hebben gepast maakte ik nog snel een paar foto van ons twee voor de lol in de kleding die we jammer genoeg niet meer konden betalen en we liepen naar de kassa. We schoten in de lach toen we zagen dat Caroline en Esther ook een stuk of 6 tassen ieder in hun handen hadden en ze nog die met moeite konden tillen. ‘Wij zijn in het voordeel dat komt ervan als je soms gewichten heft’, fluisterde Bonnie giechelend. ‘Wat nou als jullie nou gewoon bij mij blijven slapen, mijn ouders zijn toch een paar dagen weg’ zei ik terwijl ik op mijn bb keek en zag dat het 11 uur was (de winkels ging jammer genoeg sluiten). De anderen stemden meteen toe en we liepen de winkels met volle tassen uit. ‘Ik heb een geweldig leuk truitje gekocht’, zei Esther mij de tas aangevend. Caroline wat heb jij allemaal voor kleding gekocht?’, vroeg Bonnie. ‘Kleding?, ik heb helemaal geen kleding gekocht’, zei Caroline. We keken haar verbaasd aan en ik keek in haar tas. We kwamen niet meer bij van het lachen toen het bleek dat ze 6 tassen vol had met alleen maar make-up. Toen we de hoek van de straat om gingen kwam ik haast niet meer bij alleen daardoor lette ik niet goed op en boste ik kei hard tegen iemand aan. Ik belande hard op de grond en al mijn tassen lagen om me heen. Ik kwam langzaam overeind en wreef pijnlijk over mijn rug terwijl Esther me overeind probeerde te helpen en Bonnie mij tassen pakte. ‘Sorry, gaat het wel goed met je?’, vroeg een stem. Ik keek omhoog en zag daar de een bloed mooie jongen staan. Mijn adem stokte zowat in mijn keel, meestal had Caroline dit bij elke jongen nogwel maar ik kon het nietlaten om hem met open mond aan te staren. Hij kwam naar met toe en wou me overeind helpen terwijl ik hem verlegen aanstaarde. Ik schrok een beetje van zijn aanraking maar hij pakte me voorzichtig vast en hielp me overeind. Opeens kwam Bonnie naast me staan en rukte me zowat uit zijn handen. Hij negeerde haar en keek nog steeds naar me. 'Het gaat wel hoor', mompelde ik. 'Weet je het zeker?, als er iets is of het blijkt dat er iets gebroken is of gekneust dan bel je me want ik ben uiteindelijk degene die er voor moet opdraaien', grinnikte hij. Zonder dat ik kon tegenspreken drukte hij mij een briefje in de hand waar zijn telefoonnummer op stond. 'Het gaat vast wel met haar hoor', snauwde Bonnie waar ik van schrok maar ik vroeg er maar niet op door. 'Ok is goed maar ik denk dat het niet nodig is hoor', stotterde ik. Hij lachte en gaf een knipoog en liep daarna nog even omkijkend verder. We liepen langzaam de straat uit. 'Je gaat hem toch niet echt bellen he?', vroeg Esther. 'Nee natuurlijk niet',zei ik terwijl ik Caroline hoorde zeggen dat hij mij te veel aan keek en dat hij knap was. Gelukkig was ik niet al Caroline en zette hem uit mijn hoofd, hij was dan wel leuk ik was niet het type wat er over dagdroomde. We liepen verder arm in arm nu bij elke bocht om de hoek kijkend en pratend over wat we vanavond nog konden doen. Maar toch was er soms een kleine flits in mijn hoofd van hem wat ik erg irritant vond...