012 Rowy.

Ik rij door een gang, er rennen allemaal mensen om me heen, ik lig op een bed merk ik. Wat is er gebeurd, ik probeer het me te herrineren maar er komt niks boven, het voelt alsof ik verlaten ben. 'Waar zijn mijn ouders?' Zeg ik en het is nog een wonder dat iemand me hoort, een zuster komt naar me toe. 'Och, meisje weet je dat dan niet meer?' Vraagt ze met een stem vol medelijden. 'Ze zijn omgekomen bij een brand en jij bent maar ternauwernood ontsnapt.' Zegt ze. De tranen springen in mijn ogen en opeens weet ik alles weer, hoe ik rond rende op zoek naar mijn moeder, hoe ik zag dat zij en mijn zusje levend verbrande en hoe ik mijn vader uit zijn werkkamer probeerde te halen. Het lukte niet, ze zijn dood, komen nooit meer terug. Stan! Hij heeft me gered, samen met Smurf. Smurf, Stan, Waar zijn ze?! 'Waar zijn Smurf en Stan?' Vraag ik weer aan diezelfde zuster. 'Stan is naar een andere kamer gebracht, en wie is Smurf?' 'Mijn hondje.' "Die is daar nog, we dachten dat hij agressief was, hij beet ons. We hebben hem naar de buren gebracht.' 'O,' zeg ik. 'En waarom is Stan niet bij mij? Hij zou bij mij blijven!' Zeg ik met tranen in mijn ogen. 'Hij zit in de kamer naast jou, hij had glas in zijn been en dat moest er eerst uit.' Dat stelt me gerust en ik sluit mijn ogen weer.

Dit is ff vanuit het oogpunt van Smurf.

Allemaal mensen rennen rondjes, met grote slangen waar water uit komt of met boekjes vast en pratend tegen kleine doosjes. Erg vreemd allemaal.
Er komt een vrouw naar Stan toe lopen, ik vertrouw het niet maar blijf liggen. 'De ambulance komt zo hoor, gaat het wel?' Stan gaapt en knikt ja. 'Oke, hoe heet je eigenlijk?' 'Stan, Stan Merendonk.' 'Heeft jou moeder niet het alarmnummer gebeld?' 'Ja dat klopt, ik ben gelijk hier naartoe gegaan.' 'Ja gelukkig wel, anders had zij het niet overleefd.' Zegt ze terwijl ze naar Rowy wijst. 'Wat heb je precies gedaan?' Stan zucht en vertel het hele verhaal. 'Nou jullie hebben wel geluk gehad, jullie hadden wel dood kunnen zijn.' 'Waarom hebben jullie eigenlijk niet gelijk een ambulance gestuurd?' 'We hadden eerlijk gezegd niet verwacht dat er nog iemand levend uit zou komen aangezien het huis al een tijdje stond te branden.' Rowy hoest en ik wil haar gaan troosten maar dan hoor ik een geluid, een vreselijk geluid, er komt een grote auto aan en er komen twee mannen uit die Rowy op een bed leggen. Nu word ik wel waaks en mijn oren gaan omhoog staan, ik ben klaar om aan te vallen als het moet. Ze hebben Rowy naar binnen gereden. 'Kun je lopen?' Vraagt een man aan Stan. 'Nee, lukt niet.' Ze tillen ook hem op een bed en rijden hem naar binnen. Nu ben ik het zat, ik spring op en val aan. Alles wat ik tegen kom is niet veilig voor mij, ik bijt er in en ik blaf zo hard ik kan. Dan word er een mand over me heen gegooid en word ik weggedragen, weg van Rowy, ik heb gefaald. Ik heb haar niet kunnen redden. We komen aan bij een huis en daar word ik binnen gezet, ik ren naar het raam en zie nog net de auto wegrijden. Een ellendig gevoel bekruipt me en ik ga piepend en jankend op de grond liggen.