96- Preparations... part 1

Elisabeth PoV

De volgende morgen leek er niets meer van de spanning van gisteren te merken, ik was even gaan jagen, en alles was normaal, maar er waren duidelijk verschillen. Zelf de kinderen leken door te hebben dat ze iets aan het gebeuren was. De wolven waren onderling aan het vechten, misschien onder een lichte aanmoediging van LeLiël. Ze wisten van Leliëls gave en vonden het een gelegenheid om Leliël haar gave te leren gebruiken. Bella hield een oogje in het zeil voor mocht Leliël te veel kracht gebruiken. Freek deed hetzelfde; hij liet Rose en Jacob vechten, en probeerde ze tijdens het vechten uit elkaar te houden. Ze deden niet echt hun best om elkaar te haten, maar het lukte hen toch goed. Emmett vocht met Shay, en Jasper met Sacha, en die twee leken pas echt door te hebben dat er gevaar op komst was. Ze trainden op hun hardst, en wanneer ze even van tegenstander wisselden, deden ze nog meer hun best om te trainen, hoewel Sacha en Jasper sneller wonnen dan Emmett en AkShay. Venna hing een beetje rond bij de 'volwassenen' en daarom leek het gemakkelijker te zijn voor ons om ons te concentreren op wat zou komen. We waren niet meer heel erg bang, hoewel ik dacht dat Venna toch een deeltje van onze angst liet.. zodat we ons niet zouden laten vangen door de kracht van hoogmoed. Binnen schrok ik nog het meest. Remy, Carlisle en Edward waren aan het bespreken hoe je het best opgesteld stond in geval van gevecht. Carlisle keek me schuldbewust aan.
'We..hebben ze ingelicht. Het leek ons het beste.' zei hij zacht. ik knikte, rustig. maar in mijn binnenste ging het allemaal te keer. Ze wilden tijden terug Nessie niet bang maken, maar mijn kinderen mochten voor vroeger wel bang gemaakt worden? Ik was blij dat Bella passeerde zodat Edward het niet hoorde, hij zou er iets anders tussen horen.
'Misschien is het inderdaad beter dat wij vertrekken, het zal ze in de eerste plaats verrassen dat wij er niet meer zijn.. en dan kunnen we als verrassingseffect hen van achter aanvallen.' zei Remy professioneel.
'Wacht eens even, Wat? Jullie willen aanvallen?' vroeg ik geschrokken. Edward keek naar Remy.
'Wat hebben jullie? Dit is een strategie die Caius zou bedenken, maar niets waar jij akkoord mee zou gaan, Carlisle.' zei ik kwaad. Misschien moest ik inderdaad maar vertrekken. Aro tegenhouden, als iedereen er toch op gebrand was om ze te vermoorden. Het was nog steeds mijn familie.
'Dat was niet de bedoeling.' zei Edward van achter me. ik had veel zin om hen een paar klappen te verkopen.
'Remy.. liet zich een beetje gaan.' zei Carlisle zachtjes, maar duidelijk op een afwijzende toon.
'Remy, ik ben bij hen opgegroeid, ik wil hun niet pijn doen, zeker niet aanvallen. Ik wil mezelf alleen maar verdedigen als het nodig is. meer niet.' zei ik snel. Hij knikte.
'Dat veranderd de plannen.' zei hij alleen maar terwijl hij met magneetjes met namen begon te werken. Het leek wel op een voetbalveld met spelers. alleen zou de VOlturi niet willen voetballen..
Ik zag Esmee heel erg voorzichtig met Alice vechten, en besefte dat zoiets niet zou helpen, Esmee was te zacht om echt te vechten. Ik zag Leah en Embry, die twee waren echt proberen te vechten, maar ik merkte Leliël op, Bella legde haar hand op de schouder van mijn kleine meisje, waarna de twee wolven het stukken rustiger deden, maar ik zag aan de andere kant, Freek en Akshay hevig in gevecht. ik wou tussenkomen, tot ik merkte dat Emmett ze expres tegen elkaar liet vechten. Mijn kleintjes trainden niet alleen hun gaven.. ook hun techniek. Dacht iedereen echt dat ik ze zou laten vechten? Ik zag Edward en Carlisle. Edward mengde zich in het gevecht met Sacha, maar moest het onderspit delven.
'Ze hebben hier zelf voor gekozen, Elisabeth. Ze voelden aan dat er iets was, toen je gaan jagen was. Ze merkten het aan ons, ze wilden meehelpen. Rose heeft het hen proberen uit te leggen, en sinds dien zijn ze aan het trainen. ze willen helpen, willen elkaar en jouw beschermen.' zei Carlisle. ik wou weer dat ik kon huilen.
'Beseffen ze tegen wie ze vechten? mijn familie?' ik fluisterde zodat niemand het zou horen.
'Mijn vaders, mijn moeder, hun vader, mijn nonkel Alec... hun grootvaders..' zei ik zacht.
'Jane en de rest zijn je familie, dat gaat nooit veranderen, maar ze .. zijn niet je echte ouders.. vampiers hebben geen kinderen, behalve Nessie en jouw kinderen en nog een paar uitzonderingen. Maar jij was nog een mens.' zei hij. ik knikte. ik wist dat ik echte mensen ouders had, of gehad had.. maar toch, dat leek zo onwerkelijk. Ik woonde in Volterra sinds ik herinneringen had.. ik had het nooit anders geweten..