00'2 - The boy I love.
Grace liep ijsberend door het hele huis. Ze heeft de hele nacht niet kunnen slapen en dat verklapten de wallen onder haar ogen. Mama was naar de bakker en zometeen komt Maarten nog even langs. Ze is stiekem verliefd op Maarten en ze heeft het hem al verschillende keren proberen te vertellen, maar er komt altijd iets tussen. Vandaag was het haar verjaardag en ze dacht dat het de juiste moment was om het te vertellen, toch twijfelde ze.
Ze was zo in haar gedachten verdronken dat ze de deurbel niet hoorde. Ze richtte haar op en slenterde voorzichtig naar de deur. Ze keek door het gaatje in de deur en keek wie het is. Alsof ze nog niet wist wie het was! "Maarten'tje!" riep ze vrolijk en opende de deur. "Dag mevrouw Ricci." spotte hij. Grace lachtte liefelijk en Maarten knipoogde naar haar. Ze voelde zich zo goed bij Maarten. Grace liep achter hem aan naar de living. Ze gingen gezellig naast elkaar zitten en keken elkaar verwachtingsvol aan. "Dus." begon hij en hij keek weg van haar. "Je moest me iets vertellen?" Haar gezicht vertrok en ze liep rood aan. "Nja, euhm.. Wil je een koekje?" en ze gaf hem snel de koekjestrommel aan. "Graag. Wou je me dat vertellen?" vroeg hij lachend en hij nam een koekje met chocolade. "Nee natuurlijk niet. Wil je straks mee komen helpen om het huis te versieren voor mijn verjaardag? Als je niets te doen hebt natuurlijk." Ze hoopte zo hard dat hij zou komen helpen. Dan kon ze alleen met hem zijn en natuurlijk zou ze zich mooi opmaken voor hem en hem dan ten huwelijk vragen. Dat laatste kon ze alleen maar dromen. "Ik wil wel hoor, maar ik ga dan even mijn moeder verwittigen dat ik hier ben."
Waar liggen de slingers voor aan de muur?" riep Maarten door het hele huis van Grace. Ze liep met een hele hoop gekleurde slingers naar de living en zag Maarten op een krukje staan. "Hier." en ze gaf de slingers één voor één aan. "Ik kan er niet bij." mopperde kleine Maarten. "Laat mij maar." Ze ging trots op het krukje staan en ze wist dat Maarten niet aan het opletten was, maar naar haar achterwerk aan het staren was. Maar dat vond ze helemaal niet erg. Ze hefde een voet op en rekte haar uit om aan het haakje, waar de slinger aan moet, te komen. "Pas op, Gra-aaaaaace!" Ze viel bovenop Maarten. "Auw, mijn been doet pijn." overdreef ze. Maarten schoot in de lach en geraakte er niet meer vanaf. "Wat is dat hier?" Mama schrok van al de rommel in huis. "Ik ben van het krukje gevallen en op Maarten gevallen en nu is Maarten een pannekoekje, haha." lachte Grace. Een lekker pannenkoekje, dacht ze in haarzelf.
Ze was zo in haar gedachten verdronken dat ze de deurbel niet hoorde. Ze richtte haar op en slenterde voorzichtig naar de deur. Ze keek door het gaatje in de deur en keek wie het is. Alsof ze nog niet wist wie het was! "Maarten'tje!" riep ze vrolijk en opende de deur. "Dag mevrouw Ricci." spotte hij. Grace lachtte liefelijk en Maarten knipoogde naar haar. Ze voelde zich zo goed bij Maarten. Grace liep achter hem aan naar de living. Ze gingen gezellig naast elkaar zitten en keken elkaar verwachtingsvol aan. "Dus." begon hij en hij keek weg van haar. "Je moest me iets vertellen?" Haar gezicht vertrok en ze liep rood aan. "Nja, euhm.. Wil je een koekje?" en ze gaf hem snel de koekjestrommel aan. "Graag. Wou je me dat vertellen?" vroeg hij lachend en hij nam een koekje met chocolade. "Nee natuurlijk niet. Wil je straks mee komen helpen om het huis te versieren voor mijn verjaardag? Als je niets te doen hebt natuurlijk." Ze hoopte zo hard dat hij zou komen helpen. Dan kon ze alleen met hem zijn en natuurlijk zou ze zich mooi opmaken voor hem en hem dan ten huwelijk vragen. Dat laatste kon ze alleen maar dromen. "Ik wil wel hoor, maar ik ga dan even mijn moeder verwittigen dat ik hier ben."
Waar liggen de slingers voor aan de muur?" riep Maarten door het hele huis van Grace. Ze liep met een hele hoop gekleurde slingers naar de living en zag Maarten op een krukje staan. "Hier." en ze gaf de slingers één voor één aan. "Ik kan er niet bij." mopperde kleine Maarten. "Laat mij maar." Ze ging trots op het krukje staan en ze wist dat Maarten niet aan het opletten was, maar naar haar achterwerk aan het staren was. Maar dat vond ze helemaal niet erg. Ze hefde een voet op en rekte haar uit om aan het haakje, waar de slinger aan moet, te komen. "Pas op, Gra-aaaaaace!" Ze viel bovenop Maarten. "Auw, mijn been doet pijn." overdreef ze. Maarten schoot in de lach en geraakte er niet meer vanaf. "Wat is dat hier?" Mama schrok van al de rommel in huis. "Ik ben van het krukje gevallen en op Maarten gevallen en nu is Maarten een pannekoekje, haha." lachte Grace. Een lekker pannenkoekje, dacht ze in haarzelf.
Er zijn nog geen reacties.