The letter

Maandagochtend, het eerste lesuur. Gisteren kon ik het niet opbrengen om de brief te lezen, en biologie is toch saai. Voorzichtig open ik de brief en begin te lezen.
Lieve Eef,
Ik mis je nu al. De tranen lopen over mijn wangen omdat ik zie hoeveel pijn het je doet om me te moeten missen. Het doet mij meer pijn om jou te moeten missen. Ik mis je met heel mijn hart. Nu je niet bij me bent lijkt het of er een deel van me weg is. Ik mis je stem, ik mis de manier waarop je naar me lacht en waarop je beweegt. Iedere keer als je me mist, lees dan deze brief en bedenk dat ik altijd aan je denk. Ik zal je mailen, bellen en sms'en wanneer het kan. En bedenk dat ik niet meer van je houden dan dit. Ik hou van je met heel mijn hard, vergeet dat alsjeblieft niet.
Love,
Nialler.
Ik laat de brief uit mijn handen vallen en de tranen lopen over mijn wangen. Jenna wrijft over mijn rug en de lereres komt naar me toe. 'Gaat het Eef?' Ik schud mijn hoofd. 'Drink anderseven een slokje water. Loop jij even met haar mee naar beneden, Jenna?' Jenna knikt en samen lopen we naar beneden. Ik drink een glas water en ga op een van de bankjes zitten. Jenna komt naast me zitten. 'Ik weet zeker dat Niall nu aan je denkt.' Ik knik en de tranen lopen nog steeds over mijn wangen. Jenna geeft me een knuffel. 'Hier, bel Niall. Je mag mijn mobiel gebruiken.' Ik toets het nummer van Niall in. Gelukkig neemt hij op. 'Niall?' 'Eef? Wat is het fijn om je stem even te horen! Hoe is het met je?' Ik zucht. 'Ik mis je, en hoe is het met jou?' 'Ik mis je ook, maar gelukkig is hier genoeg aan de hand. We zijn nu bij bootcamp en we moeten Torn zingen. Het doet me denken aan jou.' 'Oké, leuk. Ik vind het wel jammer dat je niet bij me kan zijn op mijn verjaardag.' 'Ik ook. Maar schatje, ik moet gaan. Ik hou van jou!' 'Ik hou meer van jou.' 'Dat is niet waar.' Ik lach door mijn tranen heen. 'Doei lief, hou van jou!' zegt Niall en hangt op. Ik geef Jenna's mobiel terug aan haar en droog mijn tranen. Het is fijn om te horen dat Niall oké is. Ik loop naar boven om mijn spullen te halen en samen met Madison en Jenna loop ik naar Nederlands. Daar schuift Madison een briefje naar me toe. ~Ik mis Niall&Zayn . *Ik ook, maar ik heb net gebeld en 't ging goed met hem. ~Ik ga ze zo ook even bellen denk ik . *Doe dat zou ik zeggen. Zeg tegen Niall dat ik van hem hou. ~Deal. I <3 him too. *My bf. ~Sure.
Pfft, Madison doet soms net alsof ze overal recht o heeft. Gelukkig weet ik dat ze dat niet heeft. De schooldag lijkt heel langzaam te gaan. Over 4 weken ben ik jarig. Precies op de dag van de eerste liveshow van Z Factor UK. Maar eerst maar even hopen dat de boys doorgaan. 's Avonds word ik gebeld door Niall, Liam, Zayn, Harry en Louis. 'Hi Eef!' roepen ze in koor. 'We zijn door! Egienlijk mochten we hetniet zeggen, maar voor jou maken we een uitzondering, haha!' 'Dat is super! Ik zal niks doorvertellen hoor. Dus nu mogen jullie naar Judges' Houses?' 'Ja, naar Spanje! Hoe cool?!' 'Heel cool. Hoe gaat het met jullie?' 'Nou, Niall mist je wel, en Zayn vindt de Britse meiden een beetje irritant. Harry en Louis vinden ze hot. En ik mis het Nederlandse eten. Niall trouwens ook.' zegt Liam. Ik hoor iemand kuchen op de achtergrond en Liam lacht. 'Maak je geen zorgen, Niall mist jou meer dan het eten hoor! Wacht even, hij wil je spreken.' Even later hoor ik de stem van Niall. 'Hi Eef, gaat het weer een beetje?' 'Ja hoor, ik ben blij dat jullie zo blij zijn.' 'Gelukkig. Maar we moeten gaan, we vliegen zo naar Spanje. Doei!' roepen ze in koor. 'Succes, en Harry en Louis, focus je op de wedstrijd hè? Flirten kan altijd nog., Doei!' Ik hang op. Fijn om te horen dat alles goed met ze is. Het geeft me een soort rust.