~05~

'Wat doe jij hier, bloedzuiger?' 'Wat denk je zelf' Ik hoorde gegrom. Ik lachtte spottend. Ik was boos en wat zouden ze mij kunnen doen. Een klein beetje gif en allemaal dood. Ze kwamen op me af lopen. Allemaal op een rijtje. Ik spuugte op de grond. Ze sprongen op, en keken daarna met nog meer woede me aan. Ik zag dat Seth er niet bij was. Mooi. 'Ga weg', zei Sam. 'Nee' En nu stond ik oog in oog met een zwarte wolf. Er zat 30 centimeter tussen ons. 'Kom maar op', fluisterde ik en ik sprong 5 meter achteruit. Met een luid gegrom rende Sam op me af, maar ik deed niets. Hij mog me vermoorden. Mijn leven was toch al een hell. Maar Sam deed ook niets. Uiteindelijk rende hij naar de bosjes. 'Damn, Sam heeft geen kleren', hoor ik Embry zeggen. 'Haha, hard voor hem', lach ik en alle jongens kijken me boos aan. Sam komt na een uurtje de bosjes uit lopen. Ik zat ondertussen de wolfpack uit te horen over de laatste nieuwtjes. Ze mochten me allemaal eigenlijk wel, maar dat wilde ze natuurlijk niet toegeven. 'Ben je hier nu nog', schreeuwt Sam. Ik sta vermoeid op en klop mijn kleren af. 'Ja, ik ben er nog. Maar vertel eens Sam waarom heb je mij niet vermoordt net.' Ik trok vragend een wenkbrauw op. 'Dan krijgen we ruzie met de Cullens', zegt Sam. Ik voel een steek in mijn buik dat niet echt pijn doet. Een vertrouwd gevoel. 'Je liegt Sam, ben je dat soms vergeten?' Hij gromt en loopt boos weg. 'Seth zou dood gaan', fluisterd hij en loopt met de wolfpack op zijn hielen het bos in, mij verbaast achterlatend.