02

Lien streek neer op een leeg grasveld. Door haar woede en verdriet was ze die dag ver doorgevlogen en was dus nu een heel eind weg. Toen ze neerstreek hoorde ze verscheidene dieren wegrennen en de in de omgeving wonende mensen hun ramen en deuren sluiten. Niet dat dat een 18 ton zwaar beest zou tegenhouden want ze zou al hun huizen zo met een klap van haar poot om kunnen duwen. Ze had nu echt honger en moest wat eten. Misschien kon ze in het dorp een koe gaan halen en die klaar laten maken en het later door iemand anders laten betalen. Lien betwijfelde of er genoeg ruimte zou zijn voor een draak van haar omvang in het kleine dorpje. Haar vleugels branden, dit had ze eerst niet gemerkt door de pijn van het verlies van Yongxing. Maar nu ze zo zat wist ze dat ze niet meer op kan stijgen zonder pijn. Ze moest wat eten en rusten. Dus liep ze rustig naar het dichtstbijzijnde dorpje. Ze zag een weiland vol met koeien. Ze liep naar de eigenaar van de boerderij. Als ze zou kloppen zou ze het deurtje slopen dus zei ze: 'Kom naar buiten. Ik doe je niks en wil alleen wat van je kopen.' Lien hoorde wat gestommel van binnen en daarna een man die de deur op een kier open deed. 'Wat wil je?', vroeg de man bibberend. 'Ik wil graag een koe van je kopen. Ik heb nu geen geld mee om je te betalen maar ik zal beloven dat je rijkelijk beloond zal worden wanneer je mij er een geeft en regelt dat hij wordt gestoofd en klaargemaakt.' Lien zag dat de man twijfelde maar ook besefte dat hij wel aan haar voorwaarden moest voldoen. 'Oke, maar geef me wat tijd. Heeft u nog een bepaalde voorkeur voor een koe?' Lien keek naar het weiland en ze wees een dikke koe aan die helemaal zwart was op een paar kleine vlekjes na. 'Die graag.' De man liep naar het weiland om de koe te pakken. Na een korte strijd tussen mens en dier had hij een touw om de nek gewonden en nam hij het mee uit het weiland. 'Gun me nu alstublieft wat tijd om een goede kok te vinden en het klaar te maken, u kunt in het weiland verder op rusten en ik zal zorgen dat de koe bij u bezorgt wordt voor zonsondergang.' Lien gaf een kort knipje bij wijze van een antwoord en liep naar de aangewezen plek. Ze ging liggen en krulde zich op als een kat. 1 oog hield ze half open zodat ze in de richting kon kijken waartoe de man verdwenen was. Langzaam nam de slaap bezit van haar. Ze droomde over haar laatste vlucht met Yongxing. Lien maakte een duikvlucht en haar metgezel gierde het uit. Ze sloeg haar vleugels uit en.. werd wakker. Ze hoorde een paar mensen praten. Over haar. Ze dachten waarschijnlijk dat zij hun niet konden horen. Maar ze hoorde het wel. Ze hoorde haar naam. Ze was het gewend. Ze kwamen met de koe aan. Gestoofd met wat kruiden en groenten op een grote schaal. Het water kwam haar in de mond te staan toen ze de geur opsnoof. Haar honger kwam in één klap weer terug.