3

Avy en ik nemen de metro naar het centrum, al schommelend mee schommelend denk ik terug aan de jongen. Ik weet nu wie hij is, hij zit in One Direction. De band waar de meisjes uit mijn klas niet over op kunnen houden. Ze hebben me wel eens wat laten horen. Ik vond het wel redelijk, maar ik vond het wel te veel gericht op fans. Snap je? Ze moeten wel liefdesliedjes schrijven voor hun fangirls. De meisjes uit mijn klas konden er letterlijk nìet over ophouden. Als ik een feestje had ergens, hingen er kamers letterlijk vol met posters van hen. Ergens voel ik wel wat jaloezie. Ik bedoel, ze zijn beroemd, ongelooflijk geliefd, niet gehaat bij jongens als Justin Bieber en ze hebben ook nog eens aandacht van heel veel meisjes.
De metro stopt, en Avy en ik lopen naar het restaurant.
Blijkbaar kent Avy het restaurant goed want ze begint er luid over te vertellen.
'It was the restaurant where I met my friend the first time' Ik ken haar vriend, aardige gozer. Het is niet ver lopen. Na een paar gezellige straatjes in kerstsfeer stappen we een klein, gezellig uitziend restaurant binnen. Het is niet erg groot, maar erg gezellig. Daniel en Mary zitten er al.
'Hi there' zegt Mary.
Ik begroet hen, geef Mary een kus en Daniel een hand. Ik bekijk de kaart, 'So, what would you recommend me Avy, I mean you told me that you come often here.'
'Ehm, I think I would recommend you the Worchester Steak ?'
I knik, 'Then I'm going to pick that.'
Net als ik de kaart wil dichtslaan, komen er weer mensen binnen.
Mijn hart slaat een slag over, ik hou mijn adem in.
Drie maal raden wie er binnen lopen, de blonde jongen, samen met twee anderen.
Avy kan hen niet zien, die zit omgedraaid. Ik besluit er maar ook niets van te zeggen. Ik snap eigenlijk wel waarom ze dit restaurant hebben gekozen, niet druk, niet groot. Handig als je niet belaagt wil worden.
De groep kiest een tafel vlakbij het raam, een paar tafels verder. Ik observeer hem. Hij doet zijn jas uit, hangt hem over zijn stoel. En gaat zitten. Hij zit tegenover mij, indirect. Ik moet blozen van het idee om met hem, alleen aan een tafel te zitten. Ik besluit mijn ogen toch even af te wenden naar mijn tafelgenoten en leuk mee te babbelen. Toch ik moet ik om de 30 seconden naar hem kijken.
En dan, na een minuut, als Avy, Mary en Daniel druk in gesprek zijn, voel ik dat er andere ogen op mij gericht zijn. Ik kijk de blonde jongen aan, en hij mij. Ik schud mijn hoofd, went mijn ogen af, en vertel tegen mijn tafelgenoten dat ik naar de wc ga.
De Wc blijkt zeer groot te zijn in vergelijking met het restaurant. Er is een lange spiegel, met daarachter een stuk of 6 wc's. Een beetje zoals op een vliegveld. Ik kijk in de spiegel. De deur vliegt open, het is hem, de blonde jongen. Ik kijk naar hem, hij naar mij. Voor ik het weet, drukt hij zijn zachte lippen op de mijne. Zo snel zoals het is gegaan, is het al weer afgelopen. Hij duwt iets in mijn zak, en loop de wc weer uit.
Wauw.