~04~

Nessie had gelijk. Ik ben echt blind. Seth was overduidelijk op mij ingeprent. Elke keer als ik aan hem dacht voelde ik de vlinders in mijn buik opvliegen. Hij voelde natuurlijk hetzelfde, maar ik leek er meer moeite mee te hebben dan hij. Ik bedoel maar, ik ben een vampier en hij een shape-shifter. Natuurlijke aartsvijanden. Maar ja, Nessie en Jake hadden hetzelfde probleem, en zij leken het helemaal niet erg te vinden. Een punt is wel, ik ben een volbloed vampier. Nu pas besefte ik hoeveel ik Siobhan en Liam mistte. We hadden eeuwen samen rondgetrokken, en nu verliet ik hen. Het jagen ging me ook niet zo goed af, dus ik had nu al 2 weken niet gedronken. Mijn ogen helemaal zwart natuurlijk. De Cullens maakten zich ook zorgen om mij, maar dat hoefde niet. Ik kon prima op mezelf passen. Maar wat moest ik nu met Seth aan. Weglopen, ja dat leek de beste optie. Ik knikte mezelf toe, en vloog tussen de bomen door. Na een halfuur te rennen kwam ik in een grot uit. Er zat een beer naar me te grommen. Oké, dit is nu of nooit. Natuurlijk ging ik niet dood, maar ik moest ooit leren jagen. Ik een kreet rende ik op de beer af. Voordat hij kon reageren, stond ik al naast hem en beet zijn nek door. Hmm, dit was nog niet zo slecht. Minder lekker natuurlijk dan mensenbloed, maarja ik had 2 weken niet gedronken, dus dit smaakte best lekker. Ik besloot toch maar op dieren te jagen, en zoveel mogelijk menselijk contact te vermijden. Maar ik ging niet terug, en ook niet naar Seth. Onze werelden liggen te ver uit elkaar. Ik stond op en rende naar het strand. Geen idee welk strand, maar dat boeide me ook niet. Ik was hier toch alleen. 'Hé, jij' Ik keek achterom en stond op. 'Opzouten' Het waren de wolven.