4,

We liepen zoals gewoonlijk weer door de bossen. Het was leeg zonder Henrik. Henrik was nu al een paar uur weg. We waren op weg naar het Midden van China. We hadden al uren gereisd. We maakten niet echt wat mee. Hoe langer we liepen, hoe verder onze hoop opraakte dat we nog iets zouden vinden in China. Het werd inmiddels al donkerder. We zette onze tenten op en vielen in slaap.

Midden in de nacht werd ik wakker van een hard geluid. Ik stond op en stapte uit mijn bed. Ik was niet de enigste die wakker was geworden. Virgo en Robert waren ook wakker geworden. Een helikopter landde precies voor onze tenten. Er stapte 4 mannen uit. De voorste man herkende ik. ‘Henrik?’ vroeg ik. ‘Ja, ik ben het’ zei Henrik. Iedereen was inmiddels wakker geworden. ‘Ik ben hier voor een opdracht’ zei hij. ‘Toen in bij onze basis aankwam vroeg onze leider waar jullie waren. Hij zei dat de beschermers zo dringend mogelijk moest spreken. Ik kreeg dus opdracht om jullie te komen halen’ waarbij hij keek naar onze beschermers. We keken elkaar aan. ‘Het is een bevel van Arcomma’ zei Henrik. De ogen van onze beschermers werden groot. ‘Wie is Arcomma?’ vroeg ik. ‘Arcomma is onze leider’ zei Jason. ‘Hij leid samen met Helena en Enora de ecliptianen’. ‘Jullie moeten dus meekomen, en jullie zullen de sterrenbeelden voorlopig niet meer zien’ zei Henrik. ‘Arcomma vond dat ze met z’n drieën best een tijd zonder jullie konden’. Virgo, Gemini en Gemini en ik keken elkaar aan. We haalden onze schouders op. Jason, Joost, Robijn, Rose, Robert en Roberto verzamelde hun spullen en namen afscheid van ons. ‘Ik snap niet zo goed waarom’ zei ik tegen Jason en Joost. ‘Wij eerlijk gezegd ook niet’ zei Joost. Ik omhelsde mijn beschermers om afscheid te nemen. Alweer. Ze stapte de helikopter in en vlogen weg. Ik keek Virgo aan. ‘Nou lekker dan, nu zitten wij zonder bescherming’ zei ik. ‘Het zal wel heel belangrijk zijn’ zei Virgo. ‘Dat is ze geraden’ zei Gemini. ‘Naja laten we maar weer gaan slapen’ zei Gemini. We stapten onze tenten in en vielen in slaap.

We werden al vroeg in de ochtend wakker. Ik liep mijn tent uit en zag Virgo zichzelf wassen aan het meer. Ik liep naar haar toe. ‘Lekker geslapen?’ vroeg ik. ‘Nee niet echt. Ik mis Rose en Robijn’. ‘Ik mis Jason en Joost ook’ zei ik. Op dat moment kwamen Gemini en Gemini aan gerend. ‘Jongens, jongens!. Er is. Je moet. Je’. ‘Jullie moeten’ Virgo en ik keken elkaar vreemd aan. ‘Kijk jongens dat jullie elkaars gedachten nou kunnen lezen wil niet zeggen dat wij dat kunnen hea’ zei Virgo. ‘Er is brand’ zei Gemini. ‘Een bosbrand’ vulde Gemini hem aan. ik sprong op. ‘Waar?’ vroeg ik. ‘Achter bij de bergen’ zei Gemini. We renden naar de plek toe. Het was waar. Een groot gedeelte van het bos stond in brand. We zagen verschillende magiërs rondlopen. Ze staken het bos in brand. Voorop liep iemand die commando’s gaf. ‘Ze moeten hier ergens zitten’ hoorde ik de man zeggen. ‘We moeten hier weg’ zei Virgo. ‘Nu!’. We rende naar onze spullen en pakten alles in. Virgo en ik veranderde. We vlogen en renden snel weg. Door onze paniek vergaten we helemaal Gemini en Gemini. Toen ik me omdraaide zag ik dat ze achter ons aanrenden. Heel snel. Ik had nog nooit iemand zo snel zien rennen. We waren al snel weg bij de brandende plek. Toen we langs een open plek renden hoorde we stemmen. ‘Wat moeten we nou?’ vroeg een stem. ‘Karin is nog ergens in de buurt van die brand’. ‘We kunnen niet terug gaan’ zei een andere stem. We zagen twee meisjes staan op de open plek. We veranderde terug en liepen naar de meisjes toe. ‘Moeten jullie hier niet weg?’ vroeg ik aan de twee meisjes. ‘Er is een bosbrand daarginds en jullie staan hier nog?’ ‘Een vriendin van ons zit nog in de beurt van die bosbrand’ zei het ene meisje. ‘We moeten haar redden’. ‘Wij helpen jullie’ zei Gemini. ‘Het is veel te gevaarlijk’ zei het andere meisje. ‘We moeten haar redden Kim’ zei het andere meisje weer. ‘Nee!’ zei het meisje wat dus blijkbaar Kim heette. ‘Ik ga samen met hun mee, en je zoekt het maar uit!’. Ze renden richting de bosbrand. We renden achter haar aan. Kim keek ons na en rende ook mee. ‘Hoe heet je?’ vroeg ik aan het meisje. ‘Kimberly’ zei ze. ‘We moeten snel zijn’ zei ik. ‘Het gaat flink te keer daar’.

Het vuur was al dichter naar ons toe gekomen. Toen hoorde we een gevecht plaats vinden. We keken door de bossen en zagen een meisje vechten met slangendragers. ‘Karin!’ riep Kimberly. Kim rende op de slangendragers af en begon mee te vechten. ‘Schrik niet van wat je nu gaat zien’ zei Kimberly. Ze sprong in de lucht en vanuit haar onderrug kwam een levensgrote, goud-bruinige staart tevoorschijn. Tussen haar vingers kwam vel te voorschijn waardoor ze vinnen had. Ze haalde een speciaal wapen te voorschijn. Het wapen was blauw kleurig. Het was een zwaard die doormiddel was gesplitst. Het paste precies in haar handen. Ze kwam meteen in actie. Ze sloeg met haar staart een slangendrager bewusteloos en stak hem daarna neer. Ik keek met grote ogen naar Virgo, Gemini en Gemini. ‘Pisces’ zeiden we alle 4 tegelijkertijd. We wisten wat we moesten doen. Virgo en ik veranderde weer en begonnen mee te vechten. Toen Pisces, Karin en Kim dat zagen werden hun ogen groot, en die van de slangendragers ook. Ik schoot verschillende pijlen af die allemaal raak waren. Virgo viel verschillende magiërs aan en Gemini en Gemini schoten verschillende lichtbollen af. We waren heel erg sterk. Al na een tijdje hadden we ze verslagen. Tegelijkertijd kwam ook de brandweer eraan. We besloten om de plek snel te verlaten.