20

Het duurde niet lang voordat Lilith terug kwam!
Ik opende het raam bij mijn bed en pakte snel de brief die Lilith in haar bek had.
Lilith kraste een keer en ik gaf haar een aai over haar hoofd heen.
Ik maakte de brief zorgvuldig open en zag de in rode inkt geschreven tekst.

Hooi Lyne!
Zie,,, het werkt!

Dat was alles wat er stond. Maar op een of andere manier was ik er ongelofelijk blij mee!
Al is het maar de gedachte dat de tweeling er moeite voor hebben gedaan om terug te schrijven maakte me blij.
ik pakte mijn dagboek en opende het met een tikje van mijn toverstaf. ik legde het briefje er zorgvuldig in en sloot het toen weer.
Toen ging ik achter het bureau zitten en begon zonder erbij na te denken schrijven...

Hey Fred en George.
Inderdaad. Het werkt! Wat leuk!
Dank jullie wel dat jullie zo snel hebben terug geschreven!
Hoe gaat het eigelijk met jullie?
Met mij gaat het goed!

byebye Lyne

Ik sloot het en gaf het aan Lilith, die meteen weer wegvloog door het nog steeds open staande raam.
Pas toen ze niet meer te zien was besefte ik wat ik gedaan had!
Zou ik dat ook gedurft hebben als ik niet zo blij was!? Zeker weten van niet!
Ik ging versuft op mijn bed zitten en was eigelijk best trots op mezelf.

Ailene en Aislyn kwamen de slaapkamer nu ook binnen en het was blijkbaar tijd om te gaan slapen.
Alleen dat lukte me voor geen meter!


De volgende dag maakte Ailene en Aislyn me wakker.
"Wat is er?" vroeg ik suf en ze keken me aan alsof dat het raarste was wat ze ooit gehoord had.
"Wat er is!?" vroeg Ailene nogal hard, zodat mijn oren ervan gingen trillen.
"Het is kerstmis vandaag!"
Ineens was ik klaar wakker. KERST!
"Kom mee! Er liggen pakjes!" zei Ailsyn en ze trok me mijn bed uit.
"Maar ik heb mijn pyjama nog aan." zei ik.
"Maakt niet uit, iedereen heeft dat." zei Ailene en we liepen al de kleine marmere trap af.
Ik zag meteen alle leerlingen die deze vakantie ook op school waren gebleven.
Dat waren er niet zo heel erg veel. Alleen Colin en David waren er nog.
David zwaaide vrolijk naar mij en ik knikte een keer.
"Kijk Lyne! Je hebt pakjes gekregen!" zei hij en hij wees op de berg cadeautjes die onder de boom lagen.
"We hadden op je gewacht." zei Colin. "Alleen Ailene en Aislyn waren het beu dus gingen ze je halen.
"Dus we kunnen nu beginnen met openmaken!" zei Aislyn en ze sprong op en neer van vreugde.
"Oke, de eerste is voor... Ailene." zei David en hij gaf haar een groot pak, verwikkeld in blauw papier met lichtblauwe linten eromheen.
Ze opende het alsof haar leven op het spel stond.
Het bleek een enorme teddybeer te zijn. En hij was al best versleten.
"ARTY!!!" riepen Ailene en Aislyn in koor.
"Wie?" vroeg Colin verbaast en hij keek naar de versleten teddybeer.
"Dit is Arty!" zei Ailene. "De teddybeer die ik en Aislyn van onze grootmoeder hebben gekregen!"
"We dachten dat we hem kwijt waren!" zei Aislyn en ze pakte Arty van haar zus af en begon en mee te knuffelen.
'Oooowwwkeeee....." zei Colin en David tegelijk.
"Deze is voor jou Lyne." zei David en hij gaf me een klein pakje met goed papier eromheen.
Ik pakte het open en zag een paars doosje. Meteen wist ik al wat het was.
Ik haalde de deksel ervanaf enj zag een klein, zilver hangertje in de vorm van een uiltje.
"Wow Lyne... die is mooi." zei Ailene en ze kwam dichterbij om hem beter te bekijken.
"Wacht even." zei ik en ik liep naar de slaapkamer.
Toen ik terug kwam had ik een armbandje bij me met veel meer van die hangertjes.
"Dit is mijn bedelarmband." zei ik en ik deed het uiltje eraan.
"Ik spaar ze al vanaf mijn 6e. En ik heb al een.. uuhm.. even kijken hoor... een vosje, een maantje, een hoed, een ster, een boom, een vis, een elfje en een blaadje."
"Wauw, dat zijn er al heel erg veel." zei Aislyn, die aan de andere kant ging zitten.

Ik kreeg verder nog een hele hoop boeken en schriften. Maar ook een goednieuw tekenblok met mijn favoriete soort papier en heel veel mooie potloden. Maar ik kreeg ook, zoals elk jaar, een trui. En dan nor wel zo een die mijn moeder zelf heeft gemaakt.
Ik vind het helemaal niets, maar ik trek het maar gewoon aan, want ik weet dat dat haar heel erg blij zou maken.

Toen alle cadeautjes uit gepakt waren ging ik weer terug naar de slaapkamer om me aan te kleden.
Toen ik de kamer binnen kwam zag ik Lilith voor het raam zitten met een brief in haar bek.
Meteen voelde ik een vloedgolf van opwinding door mijn lichaam schieten.
Ik opende snel het raam en een vlaag van ijskoude wind knalde in mijn gezicht.
Het sneeuwde en de witte vlokken waren goed te zien op Lilith donkerbruine veren.
Ik opende de brief meteen en begon te lezen.

Hey Lyne,
Vrolijk Kerstfeest!
We hopen dat je je niet verveeld zo in de eente. Of zijn er nog andere die op school zijn gebleven?
Met ons gaat het goed hoor.
We hebben ons net vol zitten proppen met smekkies in alle smaken.
En natuurlijk de cadeautje's uitgepakt!
Heb jij ook cadeautjes gekregen?
Vast wel!
We zijn zoooo benieuwd wat allemaal!

doeidoei en nog een keer vrolijk kerstfeest.
F & G

Ik sloot de brief en gaf Lilith iets lekkers.
"Nu hoef je even niet uit te vliegen hoor. Ga maar lekker slapen als je dat wilt. Het is ten slotte Kerstmis... ook voor jou."
Lilith maakte een liefkozend geluidje en vloog naar haar kooi toe.
Daar viel ze als een blok in slaap.
Ik kleede me snel aan en stopte de brief diep in mijn tas, zodat ik hem altijd bij zou hebben.

Toen ging ik de slaapkamer uit, zei gedag tegen Colin en Ailene, die aan het kaarten waren en ging de leerlingenkamer uit.

Ik liep richting de bibliotheek. Want daar kan ik altijd helemaal tot rust komen.
Ik zocht een leeg plekje en ging daar zitten.
Ik pakte een boek wat dichtbij stond en bekeek de titel.
Gelukkig was het een boek dat ik al een keer gelezen had.
Namelijk Fabeldieren en waar ze te vinden.
Ik begon te lezen en vergat alles om me geen.

"Heey!" zeiden twee stemmen en er kwamen twee jongens naast me zitten.
"Hoi." zei ik en ik werd meteen rood.
"Hoeisty?" vroeg de rechtse.
"G...goed." zie ik zonder diegene aan te kijken.
"Wat lees je?" vroeg de linkse.
"Kom George, niet zo nieuwschierig." zei Fred op een strenge, vrouwelijke manier.
"Hahaha!"
Ik keek George niets begrijpend aan.
"Ow, hij doet gewoon onze moeder na, moet je niet op letten... hij is een beetje gestoort."
Fred probeerde zijn broer te slaan, alleen ik zat in de weg, dus moest ik wegduiken, anders zou ik een stomp krijgen.
"Auw" zei George en ik keek hem bezorgd aan, maar zag meteen dat het aanstellerij was.
Ineens kwam er een glimlach op mijn gezicht te staan die ik niet kon weerdrukken en begon ik te lachen.
"Wat is er?" vroeg Fred.
"G...geen idee..." zei ik, nog steeds glimlachend.
"Ze is blij!" zei George en hij tikte tegen mijn neus aan.
En hij had gelijk.
Ik was blij.
Ontzettend blij!!!





to be continued...