0.4 Eve & Niall.

Samen met Niall loop ik de les uit. 'zit je vaker alleen in de les?' vraagt hij, en hij kijkt me aan, recht in mijn ogen. 'Nee, eigenlijk niet, Liv is nu ziek, dus ik moet het maar met jou doen.' Hij kijkt me verontwaardigd aan. 'niet dat ik dat heel erg vind ofzo, je bent echt aardig hoor' zeg ik verlegen, en voel dat m'n wangen een beetje rood worden. Niall grinnikt om de ongemakkelijke situatie en slaat een arm om me heen. 'kom, we gaan pauze houden'

In de aula aangekomen voel ik gewoon dat iedereen naar ons kijkt. Iedereen fluistert, en wijst naar Niall. Waarom toch? Niall blijkt het zelf ook niet erg te vinden, en zet een warme chocolademelk voor me neer. 'aah, dankje, dat had je niet hoeven doen' zeg ik. 'Natuurlijk wel, ik moet de enigste persoon die ik hier ken toch een beetje verwennen' zegt Niall lief, en hij kijkt me aan. Ik voel dat m'n benen beginnen te trillen. Hij is echt heel lief.

Als ik samen met Eve de les uitloop, kijk ik haar aan. Ze is echt prachtig. En haar ogen, zo mooi. Ze hebben iets onzekers, iets zegt me dat ze al heel veel heeft meegemaakt, maar ik kan er maar niet achter komen wat. 'Zit je vaker alleen in de les?' vraag ik haar. Die vraag is er uit voordat ik er erg in heb. 'Nee, eigenlijk niet, Liv is nu ziek, dus ik moet het maar met jou doen.' Verontwaardigd staar ik haar aan
maar ik voel wel dat ze het niet meende op deze manier. 'niet dat ik dat heel erg vind ofzo, je bent echt heel aardig hoor' voegt ze er gauw aan toe, en ze kijkt me verlegen en een beetje onzeker aan. Ik moet lachen om de ongemakkelijke situatie die er ontstaat, en neem haar mee naar de aula om haar te trakteren op warme chocolademelk. Nog even praten we, over van alles en nog wat. Hoe langer ik naar haar kijk, hoe meer ik van haar te weten wil komen, en hoe langer ik naar haar prachtige ogen staar, hoe meer vlinders in m'n buik uit hun cocon barsten.