Hoofdstuk 1: de briefjes vervolg

als je je zo dierbare zo dierbare ring terug wilt,
ga dan over twee dagen om 5 uur naar cornhill
straat 7 in boston.
als je niet komt gaat je zusje eraan.
groetjes yush

ik kreeg bijna een plaatselijke hartaanval van de schrik.ik rende mijn kamer uit opweg naat xavier, maar onderweg botste ik tegen mitch, au daar lag ik dan op de grond met het vervrommelde briefje in mijn vuist. sorry gaat het zei hij met een bezorgde blik maar zo schatig. hij hielp me omhoog en ik stond recht tegen over hem ik keek recht in zijn diep blauwe ogen. in mijn gedachte stond ik daar eeuwen, toen ik opeens weer dacht aan het briefje in mijn vuist. en ik rende naar de eetzaal zonder iets te zeggen.

toen ik de eetkamer binnen kwam zag ik dat nadia de tafel aan het dekken was en dat xavier nog steeds bezig was in de keuken met het ontbijt.ik liep rustig naar de keuken. ik heb nog een briefje gekregen deze keer met afzender en hij heeft mijn ring zei ik tegen xavier. hij draaide zich met een ruk om en pakte het briefje uit mijn handen en begon het te lezen. toen hij het briefje had gelezen zag ik een ernstige uitdtraling op zijn gezicht. je moet iedereen halen voor een spoed vergadering! zei hij tegen mij. ik liep snel de keuken uit want ik zag ook in hoe ernstig dit allemaal eigenlijk is, hoe is die yush hier binnen gekomen blijf ik me afvragen. ik zei tegen nadia dat ze hier moest blijven voor een spoed vergadering. ze reageerde niet en ging gewoon door met de tafel te dekken.

eerst liep ik naar de kamer van lorenzo, ik wist niet precies waar die was maar omdat die van mart links van mij is en mijn kamer de laatste kamer is in de gang zal het wel op volgorde zijn. ik liep naar de tweede deur van links en klopte er zacht op. een net wakkere lorenzo deed open, wat is er vroeg hij op een slaperige maar aardige toon. je moet naar de eetzaal komen voor een spoed vergadering. hij leer ervan te schikken en liep snel langs me heen naar de eetzaal.

daarna liep ik naar de kamer van mitch, ik klopte zacht op de deur maar niemand deed open, ik klopte iets harder op de deur en weer geen reactie. hij zal vast ergens anders zijn mischien in de tuin, de enige plek die ik weet te vinden naast de slaapkamers en de eetzaal dan. ik liep zo snel mogelijk naar de tuin. toen ik bij de ingang van de tuin aankwam zag ik mart bij de enige boom in deze hele omgeving staan maar hij zag mij niet. ik kon het niet helpen om gewoon even te blijven staan en kijken, hij was echt knap! hij merkte me op en ik liep snel naar hem toe. ik stond voor hem en keek weer recht in de diep blauwe ogen. opeens pakte hij me vast en zoende mij. ik weet niet waarom hij dat deed, maar het voelde goed dus ik zoende terug. dit gevoel heb ik nog nooit eerder gehad het leek net of ik aan het zwefen was, ik had op de aarde wel een vriendje maar dit gevoel had ik nog nooit gehad. ik werd verstoord uit dit mooie gevoel doordat het begon te stormen. we rende snel naar binnen, ik dacht dat het hier nooit stormde zei ik toen we binnen waren. dat dacht ik ook antwoorde hij.wat kwam je hier eigenlijk doen, ik zie je nooit ergens anders dan in je slaapkamer of de eetzaal of wou je het huis ontdekken grapte hij. oja de spoed vergadering was ik helmaal vergeten. ik moest iedereen halen voor een spoedvergadering in de eetzaal zei ik snel. hij schrok en we liepen snel hand in hand naar de eetzaal.

we liepen de gang door we gingen door een weggetje die me niet was opgevalle op de heenweg. mischien lag het aan het weggetje of het feit dat ik bij hem was maar we waren voor dat ik het wist in de eetzaal. we kwamen uit aan de andere kant van de eetzaal, toen we binnen waren zaten lorenzo en xavier hevig te discuseren, maar nadia was nergens te bekennen. we gingen op onze plaats zitten om nog een beetje aan het gesprek mee te doen, die vooral tussen lorenzo en xavier ging. we kunnen haar toch niet al over twee dagen naar de aarde sturen ze is dan nog niet genoeg voorbereid zei lorenzo. dan gaan we haar toch trainen zei xavier nuchter. ja tuurlijk, maar dat is nooit genoeg tijd om haar alles te leren, er moet iemand mee met veel ervaring en jij bent de enige die uberhaupt een keer naar de aarde is gegaan zei lorenzo tegen xavier. waarom moet ze al over twee dagen naar de aarde vroeg mitch oppeens.xavier gooide hem het briefje toe en ging weer verder met zijn gesprek waar ik al geen aandagd meer voor had. ik keek naar mitch die de brief aan het lezen was, na het lezen keek hij alleen maar naar het briefje en zei geen woord, dus ik liet hem maar eventjes met rust ik vraag na het eten wel wat er aan de hand is. je moet na het ontbijt met mij mee naar onze bibliotheek daar ga ik je alles leren en uitleggen over de missie zei lorenzo oppeens tegen mij. na het ontbijt moest ik gelijk met lorenzo zo mee dat ik geen tijd meer had om te vragen aan mitch wat er is.