Proloog

Proloog

Willemijn leunde tevreden tegen de bar en liet haar ogen over de dansende menigte glijden. Alle dansende, springende lichamen waren samengesmolten tot één deinend blok, de hele school was ineens een eenheid. Bizar eigenlijk, wat een feest met mensen kon doen: verdrietige mensen werden vrolijk, en mensen die elkaar haatten stonden ineens op nog geen tien centimeter van elkaar. Haar blik viel op Emma, die zo'n vijf meter verderop met Phillip en Luke stond te dansen. Haar warme glimlach, waar Willemijn vroeger altijd zo blij van kon worden, sierde haar gezicht. Ondanks dat de glimlach niet naar haar gericht was, en dat hij waarschijnlijk ook de komende tijd niet op haar gericht zou worden, voelde Willemijn toch een golf van blijdschap door haar lichaam stromen.
Wie had geloofd dat er zo veel kon gebeuren in een maand? Hele vriendschappen waren verdwenen en ontstaan, levens waren compleet van hun oude pad afgedwaald en persoonlijkheden waren tot bloei gekomen of juist verschrompeld. Het verhaal was begonnen met een feestje en eindigde daar nu ook weer mee. Het was de perfecte cirkel – alleen zou het waarschijnlijk nooit meer worden zoals aan het begin van de maand.
Willemijn liet de bar achter en begon zich een weg te banen door de dansende massa. Vlak voor de uitgang keek ze nog een laatste keer achterom en liep toen de zaal uit.