A ranger/traitor 34

Nadat Miko een beetje bekomen was van zijn eerste rijervaringen, leerde oude Bob en Will hem alles wat hij moest weten over jagerspaarden, uitgezonderd hoe je erop moest rijden. Om te beginnen vertelde oude Bob hem dat zijn paardje Zoef heette. Hoe hij geborsteld moesten worden, hoeveel en wat hij at, verzorging van zijn hoeven. Hoe lang hij aan een stuk door kon rijden en hoe je daarbij het beste met zijn krachten omsprong. Niet dat Miko zichzelf dat laatste snel zag doen. Hij was al in de problemen gekomen na nog geen 100 meter. Hoewel het rijden een ramp geworden was, vond hij dit gedeelte best wel leuk. Erg leuk zelfs. Bob zei minsten drie keer dat hij goed met paarden kon omgaan. Na de tweede keer had Will het opgegeven om te zeggen dat hij dat dan ook eens mocht laten zien bij het rijden. Miko kende Will ondertussen goed genoeg om te weten dat hij het niet helemaal serieus meende. Hoewel het ook niet alleen voor de grap bedoelt was. Miko had zelfs zonder Wills commentaar echt wel door dat hij moest leren paardrijden, als hij een echte grijze jager wilde worden. Wat hem betrof kon dat alleen nog wel een paar dagen wachten. Jammer genoeg was Will een andere mening toegedaan. Want de volgende morgen mocht hij onmiddellijk laten zien of hij nog wist hoe hij een paard moest optuigen en daarna moest hij in het zadel kruipen. Tot zijn opluchting bleef het daar een poosje bij aangezien behoorlijk op en afstijgen niet zo makkelijk waren en al helemaal niet als het zo snel mogelijk moest. Je wist maar nooit waar je als grijze jager je uit de voeten moest maken en dan kon dat beter gezwind gaan. Daarna leerde Miko hoe hij de teugels moest vasthouden. Voeten in de stijgbeugels hoorden en hoe hij rechtop bleef zonder door elkaar geklutst te worden als het rijden eenmaal begon. En, hij ontkwam er niet aan, dat was het volgende dat ze gingen doen.