1.8

'Hé, Amelie!' hoorde ik een meisje achter me roepen. Ik draaide me om, want ik herkende de stem meteen. 'Rosalie!' Schreeuwde ik blij en omhelsde mijn nicht. 'Ik heb je gemist!' schreeuwde ze in mijn oor terwijl ze me stevig vastpakte. 'En ik jou niet ofzo?' lachte ik blij. Het was maanden geleden dat ik haar gezien had. Ze was hofdame in het paleis van de koning, maar vandaag mocht ze naar het feest komen. 'Mooie klap!' zei ze terwijl ze naar Brandon keek. Brandon stond met het meisje van vanmiddag te dansen, en leek mijn klap vergeten te zijn. Het blonde meisje leek zich te vermaken. Ze had een prachtige rode roos in haar haren. Als zij echt bij hem wilde zijn, dan moest zij dat maar weten! Dan had ik geen last van hem. 'Kom laten we ook dansen!' riep Rosalie en trok me mee naar de dansende groep mensen. Ik danste normaal gezien niet veel, maar omdat ik me zo vrolijk voelde, ging ik met plezier mee gaan dansen. We namen elkaars handen en sprongen rondjes, terwijl we hard lachten. Ik voelde de warme gloed van het vuur, die afgewissseld werd met de lucht die door onze rondjes gemaakt werden. Ik wou dat dit voor eeuwig kon blijven duren. Het bierfeest was altijd al zoveel plezier geweest.