1.5

Ik moest lachen bij het horen van mijn nieuwe naam. 'Roodkapje?' herhaalde ik. Hij liep naar achteren. Ik lachte met de bijnaam en draaide me om. Mijn lach verdween, want hij was verdwenen. Ik zocht in het rond en kon hem nergens vinden. 'Kom je morgen terug, Roodkapje?' vroeg hij ergens verborgen. Ik aarzelde en keek nog een keer rond. 'Euhm, ja, waarom niet!' zei ik stil. 'Waar ben je heen?' vroeg ik verbaasd. 'Pas op voor de boze wolf, Roodkapje!' zei hij en een stilte kwam op. 'Hallo? Ben je er nog?' riep ik een paar keer. Zo lang tot ik zeker wist dat hij verdwenen was. Ik zuchte en dacht na over wat nu juist gebeurt was. Wie was die gast? Zou hij ook iemand van het dorp zijn? Ik dacht na en probeerde zijn gezicht op iemand uit het dorp te plakken maar wist niemand te bedenken. Er was nog een ander dorp hier, maar dat was kilometers ver! Het was onmogelijk dat een dorpeling van daar naar hier kwam. Ik besloot me er niet druk in te maken. Ik nam mijn mandje op en liep terug naar het pad. Mijn boswandelingetje had nu wel genoeg geduurt! Ik vond het nu wel tijd worden om naar huis te gaan! Opeens schoot me een gedachte tebinnen. Zou hij bij me geweest zijn toen ik bessen aan het plukken was? Daarnet kon ik hem ook niet vinden. Hij wist duidelijk hoe hij zich moest verstoppen!