O74

'Stop maar.' Mompel ik tegen de man aan het stuur. Midden in een achterbuurt stopt hij.Ik geef hem het geld met een kleine fooi.'Bedankt, menneer.' Fluister ik en stap snel uit. Ik voel mijn blackberry in mijn zak trillen, ik vis 'm uit mijn zak en kijk op het schermpje waarop 'Justin <3' aangegeven staat. Ik druk weg en schrijf er meteen een sms'je achteraan."Lieve, Justin. Het gaat goed met me. Echt, geloof me. Maar ik kan niet bij je blijven. Het is te gevaarlijk. Zoek geen contact met me, alsjeblieft. Je maakt het moeilijker voor jezelf en ook voor mij. Ik hou van je.

Lots of love, Sydney." Verzenden. Al snel heb ik antwoord terug. "Sydney, alsjeblieft kom terug naar huis. We maken ons zorgen. We kunnen ook met z'n tweeën weg. Je hoeft dit niet alleen te doen. Ik hou van je Sydney, je kunt niet zomaar vertrekken? Kom naar huis, dan gaan we samen weg.

I will love you forever, Justin." Het idee om samen met Justin weg te gaan is aantrekkelijk, maar te riskant voor hem. Ik negeer zijn sms'je en begin te lopen naar overal en nergens.

Het spijt me echt dat ik zolang niks geschreven heb, maar school vraagt echt heel erg veel van me sorry.