1.3

Mijn mandje begon al aardig vol te geraken toen ik al een half uurtje aan het plukken was. Ik haalde een zakdoekje uit mijn zak en veegde een beetje sap van mijn vingers, maar ik kreeg er de rode kleur niet uit. Als ik me niet bedroog, was hier een eindje verder een meer. Als ik doorstapte kon ik daar mijn handen even wassen. Het was nog in de vroege middag, dus een klein wandelingetje kon geen kwaad. En ik wilde trouwens altijd al dat meer eens zien. Ik nam mijn mandje van de grond en liep verder het bos in, op het vertrouwde pad. Ik dacht terug aan Brandon. Ik hoopte maar dat hij me niet zo veel zo lastig vallen vanavond! Ik wilde genieten van het bierfeest als de anderen, niet zijn babysit spelen! Ik zag een konijntje verder het bos in hollen toen ik een beetje te dicht kwam naar zijn zin. Ik glimlachte om zijn schattige staartje. En het toppunt was dan nog dat mijn ouders het helemaal zouden zien zitten moest ik met Brandon zijn! De dorpelingen, vooral de oudere vrouwen dan, hielden wel eens van een sappige roddel. En zeker als het over jonge verliefde koppeltjes gaat. En vonden ze geen roddels, dan maakten ze maar roddels aan de hand van kleine zaken. Ik wilde eens weten wat er nou weer verteld werd over zijn bezoekje daar aan de regenput. Ik hoorde het de vrouw van de bakker zo zeggen! 'Oh, die Amelie toch! Ze geniet zo van Brandon's aanwezigheid! Ze zijn vast hun huwelijk aan het plannen! Maar mijn dochter blijft toch een betere partij voor hem!' walmde de stem van de vrouw door mijn hoofd. Dergelijke zaken had mijn moeder al opgevangen. Ze deden maar!