~9~

Mijn moeder had niet eens hallo gezegd en mijn vader ook niet toen ik binnen kwam. Er kwam weer een naar gevoel in mijn buik. “Wat was het dat jullie met me moesten bespreken?” vroeg ik maar omdat ik van dat rot gevoel af wilde zijn. “Wie gaat het zeggen?”vroeg mijn vader aan mijn moeder. “Ik doe het wel.”gaf ze als antwoord. Ik deed nog even snel mijn jas uit en ging op de bank zitten tegenover mijn moeder. “We hebben je dit nooit verteld maar je vader is niet je biologische vader.” Begon ze. “En omdat je niet mijn biologische dochter bent, en je nu 18 bent geworden vorige maand lijkt het me een mooi moment dat je dit huis verlaat en voor jezelf gaat zorgen, zonder dat wij nog geld aan je geven.” Ging mijn vader verder. Het ging allemaal zo snel wat ze zeiden en het drong maar langzaam tot me door. Ik had nooit gedacht dat ze zo kil konden zijn . Het leek net alsof ze allebei helemaal niets om me gaven. Ze verteld me gewoon even dood leuk dat mijn vader mijn vader niet was en daarbij dumpte ze me ook zo het huis uit? “Maar, waar moet ik dan heen? En wie is mijn biologische vader dan?”vroeg ik met tranen in mijn ogen. “Dat moet je zelf maar uitzoeken hoor waar je heen gaat.”zei hij zonder emotie. “Dat kan me niet eens iets schelen.”voegde hij er aan toen. Ik kreeg opeens zo’n kramp in mijn buik, hij was gewoon zo gemeen, hij gaf blijkbaar helemaal niets om me. Mijn leven leek opeens een grote leugen, achttien jaar van mijn leven waren gewoon een grote leugen geweest. “We hebben twee koffers boven staan voor je, ga die maar inpakken, dan kun je weg gaan.”zei hij alsof ik zelf graag weg wilde. “Maar wie is mijn vader dan? “vroeg ik nog een keer, en ze gaven weer geen antwoord.

Huilend was ik naar boven gelopen en ik begon mijn koffers in te pakken. Ik bleef maar huilen en ik wist niet waar ik heen moest gaan, al mijn vriendinnen waren al op vakantie. Opeens kreeg ik een sms. Het was van Zayn : Hi babe, It’s boring in this car without you. Niall’s still sleeping. Have you already spoken to your parents? Really hope you can come, I already miss you. Xxx Zayn. Ja ik had met mijn ouders gesproken maar niet over wat hij vroeg. Ik begon nog harder te huilen, nu zou ik Zayn ook nooit meer kunnen zien. Wat een rotdag was dit. Ik stuurde maar een smsje terug : Zayn, I can’t come tomorrow. Somethings just happened and I won’t be able to go to Antwerp. I don’t know where to go right now. Hope there’ll be someday that I’ll see you again ‘cause I really want that. XXX Colette. Ik pakte mijn koffers en liep ermee de trap af, deed mijn jas aan en zag mijn moeder voor me staan. Ik vroeg haar nog een keer wie mijn vader dan wel was. “ik zal het je..”begon ze maar toen mijn ‘vader’ binnen kwam in de hal stopte ze met praten. “Zo. En nu mijn huis uit.” zei hij en ik liep maar de deur uit.