~8~

Toen Zayn en ik de ontbijtzaal inliepen zaten de andere al aan de tafel. “So did you two had fun tonight?”zei Harry plagerig toen we bij de tafel aangekomen waren. “Yes we had a lot of fun, Zayn fell imediately asleep when he layed down on his bed.”zei ik sarcastisch om Harry zijn plagerij te verpesten. “Wow Zayn, really?” zei Niall die bijna niet kon stoppen met lachen. “I guess I was just really tired.”zei Zayn die een beetje aan het blozen was. “Shall we just start eating I’m hungry” zei Niall opeens waardoor iedereen begon te lachen. Tijdens het ontbijt praatte we heel veel. Het was net alsof ik hun al jaren kende, ik was zo op mijn gemak. Normaal was ik niet zo snel op mijn gemak bij mensen die ik amper kende, en ik had nooit gedacht dat ik me bij hun zo op mijn gemak zou voelen omdat ik zo’n grote fan van ze ben. Ze vertelde dat ze vanavond een concert in België hadden. Toen ik ze vertelde dat ik vlakbij België woonde stelde ze voor dat ik wel met hun mee kon rijden en dat ze me dan wel thuis af zouden zetten, zodat we nog langer konden praten.

We moesten ons verdelen over twee auto’s Liam, Louis en Harry zouden samen gaan en ik zou met Zayn en Niall in de auto gaan. Ik nam alvast afscheid van Liam, Louis en Harry omdat hun auto gelijk door zou rijden naar Antwerpen, waar ze vanavond op gingen treden. Toen de rest al in de auto’s zat en ik ook in wilde instappen, pakte Zayn mijn hand vast. “Colette, I would like to see you again sometime, I really like you.”zei hij. Ik keek in die mooie bruine ogen van hem en zag dat hij het meende. “I would love to see you again too and I really like you too” zei ik en er ontstond een glimlach op Zayn’s gezicht. Hij had nog steeds mijn hand vast en vroeg om mijn nummer zodat we elkaar in ieder geval konden bellen en smsen en hij gaf zijn nummer ook aan mij. “Please don’t give my number to other people.”zei hij en ik knikte en zei “No of course not, I understand that that would be a pretty stupid thing to do.” “We have to leave now.”schreeuwde Niall uit de auto dus stapte we maar snel in. Niall was onderweg in slaap gevallen, dus Zayn en ik praatte in de auto gewoon verder. Hij vertelde dat ze de volgende dag nog een dag in Antwerpen zouden zijn en dat ze die dag vrij hadden, en vroeg of ik niet naar Antwerpen kon komen omdat dat toch niet zo ver van waar ik woonde was. Ik had gezegd dat ik nog niet wist of ik kon omdat mijn ouders mij dan wel moesten kunnen brengen omdat het anders met de trein heel duur zou zijn. Toen ik dat zei dacht ik opeens weer aan het smsje van mijn moeder, en ik kreeg gelijk weer een naar gevoel. Zayn zag dat blijkbaar want hij vroeg wat er was. Ik zei maar dat er niets was, want het was alleen maar een naar gevoel, het hoefde niet echt iets ergs te zijn.

Opeens reed de auto slomer dus ik keek naar buiten en zag dat we bijna bij mijn huis waren. Ik vroeg de chauffeur om me maar een straat eerder uit te laten stappen aangezien mijn ouders dachten dat ik bij een vriendin had geslapen en dus met de trein zou terug komen. Toen de auto stopte zag ik dat Niall nog steeds lag te slapen, net toen ik tegen Zayn wilde gaan zeggen dat hij maar voor mij gedag moest zeggen tegen Niall als hij wakker werd, zag ik dat Zayn een beetje zielig voor zich uit zat te staren. “I don’t want you to go.”zei hij toen hij merkte dat ik hem aanstaarde. “I don’t want to go either but I’ll have to, we both know that. Maybe we’ll see each other tomorrow. I’ll try my hardest to get my dad driving me to Antwerpen.” “Can you text me when you know?”vroeg hij terwijl hij me een knuffel gaf. “I will” zei ik in zijn oor omdat hij me nog steeds knuffelde. “Uhm Zayn,we have to go, otherwise we’ll be late.”zei de chauffeur een beetje ongemakkelijk. “Zayn I have to go and so do you.”zei ik na een minuut toen Zayn me nog steeds niet had losgelaten. “Don’t forget to text me”zei hij nog een keer toen hij me losliet en kus op mijn wang drukte. “I won’t forget silly.”zei ik terwijl ik hem een korte knuffel gaf en hem ook een kus op zijn wang gaf. “Tell Niall I said goodbye when he wakes up” zei ik nog snel voordat ik over Zayn heen klom om de auto uit te stappen.

Langzaam zag ik de auto verdwijnen tussen de andere auto’s dus ik besloot om maar naar mijn huis te lopen. Onderweg kon ik maar aan een ding, nouja een persoon, denken, Zayn. Het leek net een droom de afgelopen 24 uur. Het concert en al helemaal alles wat erna gebeurt was, het was allemaal zo onwerkelijk. Die paar uren met Zayn waren geweldig geweest en ik merkte dat ik iets voor hem begon te voelen. Ik wilde die gevoelens stoppen, het zou toch nooit wat worden tussen ons. Hij was de Zayn Malik en ik een simpel meisje. Hij woonde in Engeland en ik in Nederland. Het kon gewoon niet. “Je bent er al.” hoorde ik mijn moeder opeens zeggen. Ik was zo in gedachten geweest dat ik niet eens doorhad dat ik al bij mijn huis was.