2,

Ik werd wakker door de stemmen van Rose en Robijn. ‘Hij bewoog ik zweer het!’ zei Robijn. ‘Ik zag het ook!’ zei Rose. Er waren een aantal dagen voorbij gegaan sinds we in China waren. ‘Het is gewoon niet mogelijk’ zei Henrik. Ik liep naar ze toe. Ze zaten rond Sagittarius heen. ‘Wat is er aan de hand’ vroeg ik terwijl ik me uitrekte. ‘Sagittarius bewoog!’ zei Robijn. ‘Alleen Henrik gelooft ons niet’ zei Rose zuur. ‘Ik zou jullie graag willen geloven, maar het is gewoon niet mogelijk’ zei Henrik. Joost en Jason kwamen samen met Gemini en Gemini aanlopen. ‘Jongens, kom mee. We hebben problemen’ zei Jason. Iedereen keek geschokt naar Jason. Ik stond op samen met Rose en Robijn. Toen we de tent uitgingen zag ik gelijk 2 magiërs staan. Ik schrok. ‘Wat willen jullie?’ vroeg ik. ‘Wat denk je?’ zei de magiër. ‘We hoorde geruchten dat jullie in China zaten. En de geruchten kloppen. Wat zou onze baas hiervan vinden?’ zei de een tegen de ander. ‘Ik denk dat hij het leuk zou vinden om het te horen’ zei de ander. Op dat moment vielen Gemini en Gemini de magiërs aan. Natuurlijk deden ze dat allebei tegelijkertijd onverwachts, ze konden namelijk elkaars gedachten lezen. De magiërs zagen de lichtbollen niet aankomen en knalde gelijk uit elkaar. Het gaf een oorverdovende knal. ‘Oké, nu hebben jullie ze juist gelokt!’ zei Henrik die de hut uit kwam lopen. ‘Hopelijk hebben ze het niet gehoord’ zei Roberto die samen met Robert ook de hut uit kwam gelopen. We stonden met z’n allen te kijken of er geen slangendragers kwamen aanlopen. ‘Laten we maar weer terug naar binnen gaan’ zei Henrik. Met z’n allen liepen we naar binnen.

Ik had toch echt een knal gehoord. Maar dat kon toch niet. Al mijn zintuigen waren uitgeschakeld. Ik hoorde voetstappen naast me. Ik hoorde stemmen. Kwam mijn gehoor terug? Ook rook ik iets. Ik rook vuur. Was er iemand aan het koken? Wat dit een teken dat mijn zintuigen weer terug kwamen? ‘Virgo, heb je trek in rijst?’ hoorde ik een stem zeggen. Ik kon echt weer horen. En ruiken. Mijn zintuigen kwamen terug. ‘Nee, ik zit even bij Sagi’ zei de stem die ik herkende van Virgo. Ze zat naast me. Ik wilde mijn ogen open doen en haar omhelzen. Maar het lukte niet. Ik voelde een hand door mijn haar gaan. Wacht voelde! Ik kon weer voelen. Mijn zintuigen kwamen echt terug. Als nou ook nog mijn zicht terug zou komen, zou ik helemaal blij zijn. ‘Ik hoop echt dat ze ons niet gehoord hebben’ hoorde ik een stem zeggen. ‘Nee dat hoop ik ook niet’ zei een andere stem die daar precies op leek. Dat waren vast Gemini en Gemini. Ik wilde ze zien. Ik wilde mijn ogen open doen. Het moest gewoon. Met veel moeite kreeg ik mijn ogen een klein beetje open. Yes! Het lukt. Ik zag Virgo naast me zitten. Ik kreeg het voor elkaar om mijn ogen nog een stukje verder open te doen. Virgo keek me aan.

‘Jongens kom snel! Sagi doet zijn ogen open!’ zei Virgo. Ik keek om me heen. Overal kwamen ze vandaan gerend. Ik herkende Henrik, Joost en Jason meteen. Henrik kwam naast me zitten. ‘Sagittarius, kun je wat zeggen?’ Ik wilde echt wat zeggen maar het lukte me niet. ‘Kun je ons wel horen?’ vroeg Henrik. Ik knipperde met mijn ogen. ‘Dat beschouw ik als een ja’ zei Virgo. ‘Kun je je lichaamsdelen bewegen?’ vroeg Henrik. Ik kon niet reageren. ‘Nee dus’ vertaalde Virgo voor me. Ik keek haar aan. Ik probeerde te lachen maar dat mislukte. Het gif had me de afgelopen tijd in coma gehouden. Maar gelukkig begonnen mijn zintuigen zich weer te ontwikkelen. Ik had verschrikkelijke dorst. Met alle kracht die ik in me had probeerde ik iets te zeggen. ‘D-dorst’ kwam er moeizaam uit. ‘Hij heeft dorst’ zei Virgo. Ze rende naar de keuken en schonk een glas water voor me in. Henrik hield mijn hoofd omhoog en Virgo liet me wat drinken. Met moeite kreeg ik het water weg. Maar het hielp wel tegen mijn dorst. Op dat moment was er een explosie te horen in het bos. ‘Shit’ zei Henrik. ‘Daar zijn ze weer’. Ik keek bang om me heen. Mijn hoofd was het enige wat ik kon bewegen. Iedereen stond op en rende naar buiten. Behalve Henrik en Virgo. Die bleven bij me. Buiten hoorde ik het wild te keer gaan. Ik hoorde pijlen afgeschoten worden en ik hoorde zwaarden tegen elkaar aan gaan. ‘G-ga’ zei ik moeizaam tegen Virgo. Virgo knikte en liep de kamer uit. ‘Kun je je nog herinneren wat er is gebeurd?’ vroeg Henrik. ‘Ja’ zei ik met een stem die niet op de mijne leek. Praten kostte me veel moeite. ‘Ik ben blij dat je wakker bent. Ik ga even een paar testjes doen met je. Zou je ja willen zeggen als je iets voelt?’ Ik knikte. Hij tikte een paar keer op mijn rechterbeen. Geen gevoel. Hij tikte een paar keer op mijn linkerbeen. Geen gevoel. Zo ging hij heel de tijd verder. Ik had nergens gevoel in. Pas toen hij bij mijn hals was voelde ik iets. ‘Ja’ bracht ik moeizaam uit. Henrik keek op. Hij ging terug naar de plek van mijn hals. Hij ging steeds verder naar beneden tot mijn hals overging in mijn bovenlichaam. Vanaf daar voelde ik niets meer. ‘Ik v-voel alleen m-mijn h-hals’ zei ik. ‘Dat is in ieder geval beter dan niets’ zei Henrik. ‘Ik denk dat het het beste is als je gaat slapen. Veel rust is erg belangrijk voor je. Ik knikte en sloot mijn ogen.