Your song - 13.3

Een glimlach speelde rond zijn lippen. Hij was blij, blij dat hij haar nog eens gehoord had. Nog nooit had hij haar zolang na elkaar niet gezien.
      “Wat is er? Waarom zit je zo dom te grijnzen?” Zayn keek op van het televisiescherm, samen met Niall en Harry was hij op de Wii aan het spelen. Liam daarin tegen zat in de zetel te smsen met Danielle. Zowel Danielle en Eleanor waren de dag ervoor naar huis gegaan en zouden twee dagen later weer terug komen. “Met wie was je aan het bellen? Toch Eleanor niet?”
      “Nee, niet Eleanor” Louis liet zich naast Zayn in de zetel zakken en bekeek het scherm. Zayn was aan het winnen, vlak achter hem was Nialls mannetje en als aller laatste, na de computermannetjes, kwam Harry.
      “Wie dan?” Zayns mannetje reed over de finish waardoor hij zich kon omdraaaien naar Louis. “Was het een meisje?”
      “Waarom ben jij zo nieuwsgierig?” nu reed ook Nialls mannetje over de finish heen en was Harry de enige die nog met het spel bezig was.
      “Omdat ik het wil weten”
      “Wie denk je dat het was?”
      “Het was een meisje?” Louis knikte. “Je moeder?”
      “Jongens, het is toch duidelijk dat hij met Olivia aan het bellen was” Harry’s ogen waren nog steeds gefixeerd op het scherm toen hij de woorden uitsprak. “Met wie zou hij anders aan het bellen geweest zijn?”
      “Was het Olivia?”
      “Natuurlijk, dat je daar niet eerder op gekomen bent” Louis gaf Zayn een tik tegen zijn achterhoofd.
      “Hoe gaat het met haar?”
      “Goed” Louis keek Niall met een glimlach aan. Olivia kwam tegenwoordig niet veel meer aanbod als gespreksonderwerp. Niall hield nog steeds van haar, het was duidelijk dat hij haar miste. “Gaat het?” de Ierse jongen keek op, recht in de blauwe, vragende ogen van Louis.
      “Ja, ja. Natuurlijk. Waarom zou het niet gaan?”
      “Omdat we het over Olivia hebben” de woorden kwamen uit Zayns mond gerold voor hij er over na dacht. “En nu ja, ze is je ex” Niall kon niet ontkennen dat die woorden hem nog steeds pijn deden. Het enige goede was dat ze het niet uit gemaakt had omdat ze niet meer van hem hield. Ze hield nog wel van hem. Of was dat wel iets goed? Hij had geen idee, het enige wat hij wist was dat hij haar terug wou. Hij haar haar in zijn armen houden en haar lippen kussen.
      “Niall? Gaat het wel?” verbaasd keek de blonde jongen op, recht in de blauwe ogen van Louis. “Waar zat jij met je gedachten?”
      “Niet hier, dat is duidelijk” beantwoorde Harry Louis’ vraag. “Ik gok bij een meisje, een meisje met blonde haren?” Louis zuchte.
      “Niall, ik wil je niet kwetsen. Echt niet, maar ik zou er niet al te veel hoop in leggen voor morgen. Ik zou er meer op hopen dat ze je na de tour terug neemt, niet eerder. Niet slecht bedoelt ofzo, ik wil gewoon niet dat je gekwetst raakt. Sorry” Louis wist dat dit Niall pijn zou doen, hij wist dat Niall haar weer terug wilde. Dat hij zijn armen rond haar kon sluiten en haar niet meer wilde laten gaan.
      “Nee, nee. Ik begrijp wat je bedoelt” een klein glimlachje verscheen ronde de lippen van de Ierse jongen. Natuurlijk begreep hij het, hij wilde enkel iets anders horen. Hij wou dat het anders was, dat hij haar bij zich kon houden en dan zou hij haar nooit meer laten gaan.
      “Ben je zeker dat het gaat?” Liam keek op van zijn gsm.
      “Ja, tuurlijk” Niall keek de jongens één voor één aan. “Jongens, echt. Het gaat goed met me en ik begrijp het. Maak je geen zorgen, oké?” Zayn knikte als eerste. “Goed, dan ga ik nu slapen”
      “Slaapwel”
      “Slaapwel jongens” Niall sloot de deur van de kleine woonkamer achter zich. Aangezien ze drie dagen in hetzelfde stadje verbleven sliepen ze in een hotel in plaats van in hun tourbus, iets wat dus veel comfortabeler was. Harry, Louis en Zayn deelde de grootste kamer en Liam en Niall hadden de andere kamer voor zich opgeëist. Zonder er op te letten waar de T-shirt terecht zou komen, trok Niall hem uit en smeet hem door de kamer heen. Al snel gevolgd door zijn schoenen, sokken en broek. Het bed voelde zacht aan en zijn ogen fixeerden zich op het witte plafond. Wat moest hij nu zijn? Blij of net niet? Was het iets goed dat hij haar zou terug zien of net niet? En hoe moest hij gaan reageren?
      “Gaat het?” de deur kraakte toen hij weer in het slot viel. Aangezien Niall de gordijnen open gelaten had kon hij Liams schim zien.
      “Natuurlijk”
      “Niall, je weet toch dat je alles tegen me kan vertellen? En ook tegen de andere jongens”
      “Dat weet ik” Niall zag hoe Liam knikte en ook zijn kleren tot op zijn boxer uit trok om niet veel later in zijn bed te stappen. In stilte lagen ze beide naar het plafond te staren.
      “Niall?” Liam kuchte even. “Hou je van haar?” verbaasd draaide Niall zijn hoofd. Hield hij van haar? Hield hij van haar blonde haren, haar prachtige ogen, haar humor en haar geweldige lach? Van haar ochtendhumeur en haar angst voor horror films? De flikkering in haar ogen als ze iets van plan was? En natuurlijk haar lot. Hield hij van haar mindere momenten? Als ze aan het stressen was, als ze geïrriteerd en kattig was?
      “Ja” een glimlach verscheen rond Nialls lippen, hij hield van haar.

Raad eens wiens verjaardag het vandaag is? Ja hoor, happy birthday Harry Styles (Niet dat ik zo'n grote fan ben dat ik hun verjaardagen ken, ik noem mezelf dan ook geen fan (ik heb een rare definitie van fan-zijn) maar iemand van mijn klas herinnerde me er aan en het verscheen op mijn Twitter tijdlijn ^^
Ps: Commentaar etc altijd welkom (: Net zoals reacties ^^