Let the fight begin

Ik spring uit mijn bed aangezien Rosalie en Emmer hem eindelijk gepeerd zijn. Ik kijk eens rond want aangezien ik nu toch in Alice haar kledingskast slaap mag ik gerust wel wat lenen. Ik kijk rustig in alle laatjes en kasten Ik zucht wanneer ik een gigantische kast tegenkom waar in staat gegraveerd: oude kleding. Of te wel gloed nieuwe kleren die maar een keer gedragen zijn. Typisch Alice iedereen hier mag zijn of haar kleren maar een keer aan. Ik zoek een makkelijke halve spijkerbroek eruit en een haltertopje. Alice komt meteen naar boven gerent: 'Nicole, haal het niet in je hoofd om die kleren aan te trekken!!! Die zijn oud,' zegt ze boos. 'Ik moet makkelijke kleren voor het trainen hebben weet je nog?' snauw ik terug. 'het is dat we veel moeten doen en de volturie al gauw komt,' zegt ze nog steeds van slag omdat ik oude kleren aan deed.'Ze komen aan het begin van de middag,' zegt ze zuchtend. 'Dan al!! Ik kan nog helemaal niks!' roep ik geschokt. Alice kijkt me geruststellend aan. 'waarschijnlijk komt er geen gevecht, er gebeurd iets nog voor ze hebben gesproken. Het is iets met jou of je zusje of je nicht,' zegt ze met een frons op haar gezicht. 'Hoezo gebeurd het zeker te weten met ons?' vraag ik haar met een vage blik. 'Omdat ik een vage blik zie en die komt alleen als ik de toekomst van een halfje zie,' antwoord ze met een geërgerde blik. 'nou dan moeten we snel gaan trainen,' zeg ik snel. Alice knikt en loopt samen met mij naar beneden. Ze gaat alvast naar het honkballveld. Ik loop langzaam achter haar aan en denk aan mijn droom. Wat een onzin. Ik kan toch nooit afgeleid worden door een gezicht. Ik zucht als ik zie dat Alice al vrolijk en vol energie klaar staat. Als ik ergens geen zin in heb is het vrolijk te gaan trainen. 'Oke net zoals de vorige keer, maar dan anders, beter, en sneller en hoger,'zegt Alice grijnzend. Ik zucht en probeer me te concentreren.

'Alice ik smeek je, IK...MOET...ETEN!!!!' zeg ik uitgeput. 'Thoooo als het nou echt perse moet...' zegt Alice zuchtend. 'Ja!!!! Natuurlijk moet ik eten!!! Anders ga ik toch dood!!!' gil ik naar haar. 'Oeps, ik was vergeten dat jullie drie keer per dag een fatsoenlijke maaltijd moeten hebben,' zegt Alice met een verontschuldigend gezicht. We rennen terug naar het huis. Daar aangekomen ruik ik een geweldige geur die me het water in de mond laat lopen. Ik loop meteen de keuken in, maar de geweldige geur wordt al gauw verdrongen door de overweldigende geur van natte hond. Ik kijk verafschuwend naar binnen en zie Embry en Jacob bij Renesmee en Armalyn zitten. 'Hebben jullie geen eigen huis ofzo, of een andere plek om mensen dood te vervelen?' vraag ik snauwend. 'He Lieke, het kan wel iets aardiger tegen onze vriendjes,' zegt Armalyn verontwaardigd. 'Ik kan er niks aan doen dat er niemand gek genoeg is om met jou in te prenten,' zegt Jacob. 'Ha alsof ik ooit iets zou beginnen met een hond,' blaf ik terug. Ik pak drie boterhammen en een boerenomelet en loop naar de woonkamer, want denk maar niet dat ik nog een seconde langer in die hondenstank bijf. 'Dat kleintje beult je wel af he?' zegt Edward. 'Klopt ik word er heeeelemaal gek van' antwoord ik uitgeput. Ik eet snel mijn eten op en ga naar buiten. Edward volgt mij kort erna en de rest komt er ook achteraan. 'Het is zover' zegt Edward. We lopen met de groep naar het veld. Iedereen gaat in vecht positie staan. Ik weet dat het nu pas echt begint.