9.0 Alisha Jacky Carter

We zijn in elk geval veilig langs al Justin zijn fans gekomen, zonder kleerscheuren of andere rare gevallen. Een paar foto`s, maar dat kan ik ook wel aan. In het restaurant is het gelukkig redelijk druk met andere mensen en niemand heeft ons echt ontdekt. In mijn hoofd kan ik de gedachten over hoe het verder moet tussen ons niet onderdrukken. 'Waar denk je aan', vraagt Justin die tegenover me zit. 'Gewoon van alles'. Ik haal mijn hand even kort door mijn haren. 'Het voelt gewoon'. Ik moet naar het juist woord zoeken voor ik mijn zin kan afmaken. 'Het voelt gewoon raar om hier te zijn'. Hij knikt begrijpend. 'Ik heb Mike gewoon achtergelaten om bij jou te zien'. Mijn lippen vorm ik tot een kleine glimlach. 'Ik hoop dat je nu begrijpt hoe speciaal je voor me bent'. 'Dat wist ik altijd al wel', is zijn antwoord.
'Toch blijft het toevallig dat we elkaar weer tegen zijn gekomen', zeg ik na een korte stilte. 'Nee. Plots was je gezicht overal en wist ik meteen dat we jou moesten vragen. Niet alleen omdat je een goed model bent en perfect voor de video. Het kwam goed uit om mijn excuses aan te bieden. Ik had verwacht dat ik wel over je heen zou zijn en dat als ik mijn excuses aanbod we misschien elkaar af en toe weer zouden kunnen zien of op zijn minst normaal met elkaar praten. Ik ben je nooit vergeten en heb je gemist. Niet alleen als vriendinnetje maar ook als mijn beste vriendin'. Ik knik na zijn lange verhaal en als iemand het eten op tafel zet lachen we beide. Al hebben we geen idee waarom eigenlijk. ´We konden ontzettend lachen samen ja´, beaam ik. ´Ja, om alle bitchfights met die vreselijke wiskundedocent’. ‘Ik weet nog dat je me altijd aanraadde om boeken te schrijven over alles. Hoe om te gaan met broers die je vriendjes aanvallen’. ‘O nee. Dat was echt vreselijk. Geen idee hoe ik daar toen op gekomen ben’. Hij slaat zichzelf voor zijn hoofd en ik zie een klein blosje op zijn wangen verschijnen. ‘Hoe om te gaan met wiskundedocenten die je niet mogen. Hoe leer je jezelf af om met je stoel te wiebelen. Wat hadden we ook alweer nog meer?’ Justin verbergt zijn hoofd in zijn armen. ‘Justin, schaam je je hier nou echt voor’. ‘Een beetje’, hoor ik zijn stem gedempt klinken. ‘Kom op. Het is al zo lang geleden. Daar kan je nu toch wel om lachen. Het was grappig. Ik vond het altijd grappig tenminste’. ‘Ja, vast’. Hij tilt zijn hoofd op. Vind hij dit nou echt zo erg? ‘Justin, daar lieg ik toch niet over. Het is nog steeds grappig. Ik kan er nu weer om lachen’. Nu verschijnt er een grijns op zijn gezicht en hij gaat weer verder met eten. ‘Oké, ik denk dat ik je nu wel moet geloven’. ‘Ja, want anders’. ‘Anders’, vraagt hij. ‘Anders dan geloof je het lekker niet. Hij schiet in de lach waardoor hij ook bijna zijn drinken over tafel proest. ‘Ieeuw Justin. Je gaat op Ryan lijken als je zo zijn actie na wil doen. En dat is dan weer niet grappig’. ‘Ik dacht dat er iets heel ernstigs zou komen. Maarja, je hebt gelijk. Die actie van Ryan is vreselijk en het gebeurd ook elke keer’. Ik giechel kort. ‘Laten we maar gewoon weer ophouden over Ryan’. ‘Nee. You know. Eigenlijk is het een beetje zielig. Ik bedoel: ik heb jou, Chaz heeft Vic en hij heeft niemand’. ‘Selena heeft ook niemand’, verbeter ik hem. ‘Oh kom op. Iedereen van ons weet toch dat Selena stiekem wel een oogje op Mike heeft. Al is het maar een heel klein beetje. Ze klonk echt heel bang toen ik haar belde over wat er gebeur d was met hem. Het liefst had ze ook meteen de helikopter genomen en hem opgezocht’. ‘Serieus’, vraag ik hem wat verbaasd. ‘Ja, ik ken haar langer dan vandaag. We zien haar morgen wel’. ‘Echt’, lach ik enthousiast. Is Selena hier ook al? Dat maakt alles nog beter. Want ondanks nogal wat gedoe heb ik het echt gezellig gehad met Selena de dagen in Los Angelos en ben haar nog heel erg dankbaar dat ik daar mocht zijn. ‘Ja, daarover hoef ik toch niet te liegen’.

Nog maar 11 stukjes te gaan. Zien jullie al op tegen het einde? Of hebben jullie nu al zin in het vervolg. Er zal wel een kleine pauze komen tussen het einde en het vervolg zodat ik tijd heb om wat vooruit te schrijven. Omdat ik na de kerstvakantie waarschijnlijk nog minder tijd ga hebben om te schrijven. Maar als jullie bang zijn je te gaan vervelen kan je ook gewoon mijn andere story over nog lezen: Let`s Lose Control – Justin Bieber