Training

'Kom op dit kan beter!' riep Alice. 'Maar ik kan niet meer.' gilde ik vanaf de grond terwijl ikeen vogel bestuurde in de lucht. Ja inderdaad " bestuurde", ik had een zwaar achterlijk talent. Ik kon me letterlijk verplaatsen in een ander. En omdat Alice mij wou voorbereiden op verrassingen, dus moest ik me ook in dieren kunnen verplaatsen. Ik hoorde de vogel denken aan vissen in de buurt van La Push. 'Oke kom maar naar beneden maar dit keer niet vallen! Begrepen?!' zegt Alice zorgzaam. Ik vlieg langzaam naar beneden. Hoe ik erachter kwam dat ik een gave had? Toen Alice had verteld dat de volturie voor mij kwam heeft ze gelukkig ook de reden kunnen achterhalen. Ze hadden een nieuw lid genaamd Azreal en deze had een speciale gave. Hij kon andermans gave aanvoelen en belangrijke personen uit de toekomst heden en het verleden zien. Zo hadden ze mij dus ontdekt. Ik scheen een belangrijke gave te hebben. En ik zou willen dat ik het nooit had gehad. Alice probeerde me te trainen maar tot hier aan toe ging het nog niet zo goed. We hadden nu al een paar dieren en personen gehad maar ik kon niks zelf doen, de personen en dieren namen nog vaak hun eigen beslissingen. Dit keer kwam ik gelukkig wel netjes op mijn poten terecht. 'Alice ik ben kapot mag ik gaan slapen? Alsjeblieft????' 'Vooruit dan maar. Maar morgen ochtend moeten we dan echt heel hard gaan trainen anders komt er morgenmiddag niks van.' Alice had gezien dat ze mij per se bij de Volturi wouden hebben en het dus hoogst waarschijnlijk uitloopt op een gevecht. Ik hoopte van niet. Ik liep het huis in en rook die vreselijke natte hondenlucht. Ik gromde zacht. 'Alsof jij naar rozen ruikt.' Was de reactie van Jacob. Ja die vieze hond had ingeprent met Rose. Het gebeurde gister toen Embry Renesmee kwam opzoeken (wat hij eigenlijk 24/7 deed) en het in zijn stomme hondenkop haalde om Jacob mee te nemen. Ik kon hem vanaf het moment dat hij binnen kwam al schieten. En toen Edward nog even duidelijk maakte waarom hij met dromerige ogen en kwijlbakkes naar mijn zus stond te staren moesten ze me al helemaal tegen houden. Het enige goede eraan was dat mijn moeder hem net zo graag wilde afmaken als ik. Ze sprong helemaal uit haar vel( als die niet van steen zou zijn dan), Pa had al zijn handen vol om haar tegen te houden en nu nog steeds. Dat gaf mij gelukkig weer de kans om hem zelf uit elkaar te scheuren. Maar elke keer als die gedachte in me op kwam stond Edward in nog geen halve seconde later naast me. Net zoals nu. Zucht.'Rustig maar ik doe hem niks ik ben te moe om hem in drieën te scheuren of in vieren...'. Ik snapte sowieso al niet waarom hij die hond in bescherming nam.'Omdat Bella me vermoord als ik het niet doe. En omdat ik Jacob al op meerdere fronten iets verschuldigd zijn.'Beantwoordde hij mijn onuitgesproken vraag. Ik zag ondanks zijn vriendelijke woorden in zijn ogen dat hij hem alsnog niet mocht. 'Ik ben dood moe. Ik ga slapen.''Ach, heeft dat kleine vrouwtje je zo erg afgemat.'Hoorde ik van boven komen. Ik gromde zacht maar liet het er maar bij zitten omdat Edward nu toch te dichtbij stond. Ik liep de trap op en ging naar mijn kamer. Ik was Alice zooo dankbaar dat ze haar extra kamer (die voor kledingskast diende)mocht gebruiken en dus niet tussen klef & bef hoefde te gaan zitten. Niet dat het hier veel beter was. Ik hoorde ze zelf van af deze kamer (aan de andere kant van het huis) met hun geklef. Jak. Ik zuchte diep en na een half uur viel ik eindelijk in slaap.