0.2 Niall Horan.

Gauw versnel ik m'n pas op de stoep, 10 over half 9. Lekker dan, de eerste dag al te laat op school komen, lekkere indruk maak je dan. ik grinnik, kunnen ze er vast aan wennen. Londen is echt een geweldige stad, maar zo druk, die taxi's overal. Louis kan s'morgens echt zo lang de badkamer bezet houden, echt niet normaal. Met onedirection samen wonen is natuurlijk echt super gaaf, maar soms kan ik ze wel wurgen. Andersom trouwens ook. Hoort erbij toch? Ik heb nooit mogen dromen dat het zo zou mogen eindigen, m'n auditie bij X-factor. Je hoort mij niet klagen hoor, maar m'n grootste droom is toch wel uitgekomen. Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door een meisje dat tegen me oploopt, of ik tegen haar. Ze valt op de grond, en wrijft met een pijnlijk gezicht over haar knie. 'Gaat het wel?' vraag ik, en help haar overeind. Wow! ze is echt prachtig. Iets in m'n buik begint te kriebelen. 't gaat wel' zegt ze zachtjes, en ze wil verder lopen. Ik grijp haar hand, 'gaat het echt wel?' vraag ik bezorgd. Iets in haar ogen zegt me dat ze heel veel heeft meegemaakt. Ze glimlacht, 'ja het gaat echt wel' een tijdje, staar ik haar aan. 'eh, ik moet gaan, ben al laat' zegt ze. 'eh, ja ik ook, wat is je naam?' zonder dat ik er erg in heb is die vraag eruit. 'Eve' en ze draait zich om, en loopt gauw verder. Wow, wat dit meisje met me losmaakt is bijzonder, ik heb gewoon rillingen over m'n hele lichaam. Zou dit liefde op het eerste gezicht zijn? Ik heb het gevoel dat ik haar nog terug ga zien. Gauw loop ik verder, moet echt naar die nieuwe school nu. Concentreren kan ik nu toch niet, heb net gewoon het meisje van m'n dromen ontmoet.