Real friendship can't be broken..

Eenmaal thuis aangekomen liep ik met Angelique naar de deur. Mijn moeder riep vanuit de auto: 'Ik ga even boodschappen doen, ik ben zo weer terug!'. Ik deed mijn sleutel in het slot en draaide het om. Ik hoorde boven een boel gestommel en plots kwam er een onaangename gedachte in mijn hoofd Wat vind Angelique van Brutus? Is zoveel van je hond houden normaal? Ik liep gauw de keuken in en vroeg 'Wil je wat drinken? Cola? Sinas? Iets anders?' Angelique liep ook de keuken in. Ik hoorde de trap onder Brutus zachtjes kraken. 'Hebben jullie ice tea?' Ze leunde achterover om te kijken wat het geluid maakte. Mijn hoofd maakte een sterk bonzend geluid. 'Ja, alsjeblieft.' Ik gaf het glas aan haar. Plotseling kwam Brutus door de poort deur aangerend en sprong vrolijk heen en weer. Hij stuiterde naar Angelique toe en begon haar te besnuffelen. Angelique moest de grootste moeite doen om haar glas niet te laten vallen. 'En dit' zei ik zenuwachtig 'is mijn hond, Brutus.' Brutus draaide zich af van Angelique en liep naar mij toe. Ik gaf hem een kusje op zijn kopje. 'Wat een schatje!'Zei Angelique. Een schatje! Ze vind hem een schatje! Dacht ik blij. Angelique zette haar glas op het aanrecht en knielde neer. Ze kriebelde Brutus zachtjes achter zijn oor, hij genoot er zichtbaar van. 'Zullen we dan maar naar boven gaan?' vroeg ik na een tijdje. 'goed' knikte Angelique en ze stond op. Samen liepen we de trap op naar boven. 'Kijk dit is mijn kamer, dat is de badkamer hier is mijn moeder's kamer, en daar is onze hobbykamer.Kom is? ik moet even wat pakken.' 'okee' zei Angelique. We liepen naar mijn moeder's kamer, en ik keek naar binnen. Ik zag twee paspoppen staan, ze hadden allebei mooie truitjes aan en een stijlvolle broek. Ik liep naar de hobbykamer en deed zachtjes de deur open. Angelique volgde.Ik liep de kamer in en zag allerlei tekeningen van de prachtigste jurkjes en van de allermooiste shirtjes die ik ooit had gezien op de muur gespeld. In de hoek stond een (nieuw) bureau, die bezaaid was met nog meer droedels en tekeningen. Ik zag ook een tekening van een dolfijn. Zachtjes kwam Angelique ook de kamer ingeslopen. 'Wauw...Wie....wat??'stamelde ze verbaasd. Ik lachte binnensmonds. 'Dit..' ik zwaaide overdreven presentatief met mijn armen 'Is hetgene wat je krijgt als je je moeder te lang alleen laat in een hobbykamer met een potlood en papier.' Angelique gniffelde. 'Kom, zullen we nu naar mijn kamer gaan? Heb je hem al een beetje gezien?' 'ja, is goed, ik was een beetje onder de indruk van dit...eermm...tafereel.' Ik liep naar mijn kamer toe en deed de deur open. Ik ging op mijn bed zitten, terwijl Angelique om zich heen keek. 'Wauw!' ze liep naar mijn schildersezel toe en bukte zich naar de stapel schilderijen die in een paar dozen zat. 'Wat zijn dit?Ze zijn echt leuk hoor. En deze' Ze pakte een schilderij 'is alleen een beetje te blauw, maar voor de rest vind ik ze echt heel erg leuk.' Ik voelde de trotsheid in me opbloeien. Angelique vond dat ik mooi kan schilderen! Ze vind mijn hond leuk! ZE IS EEN ECHTE VRIENDIN!!! Plotseling voel ik de prikkende behoefte te gaan huilen,ik probeerde het te onderdrukken maar het lukte niet. Ik voelde een traan over mijn wang lopen en deed gauw mijn gezicht in mijn handen. 'wat is er? zei ik wat verkeerds?' 'Nee, het is gewoon...' Dit leek me het beste moment om alles aan Angelique op te biechten. 'Angelique , ik moet je wat vertellen. ' 'Wat is er dan? Is het heel erg? Heeft het te maken met de meiden van Lana?' 'Okee, Angelique. Ik moet je wat vertellen.'Het leek net of de woorden vanuit mijn hart door mijn luchtpijp naar mijn mond en eruit werden geschoten, zo snel en gemakkelijk ging het. 'Op mijn vorige school werd ik heel erg gepest en ik had helemaal geen vrienden, behalve Brutus dan, maar ik had geen "menselijke" vrienden, dat is ook waarom ik zo blij ben met.. Nou ja... jou.' Angelique was heel even stil en ging naast me zitten en vroeg toen: 'Wat deden ze dan allemaal bij of met je?' Het leek net of het loden pak wat ik al jaren aan had woordje voor woordje oploste. 'Ze pakte mijn tas en gooiden het in de sloot, stolen mijn kleding na het gymen, scholden me uit en ik moest elke dag naar huis toe lopen omdat ze mijn band hadden lekgeprikt, ze besmeurden mijn boeken met tip-ex, gooiden mijn etui over, gaven mij de schuld van alles wat er in de klas fout ging en na school wachtten ze me op bij het hek, waar ze me uitscholden en me vaak ook nog achterna liepen. Niet eens altijd om wat te doen, maar gewoon om me pijn te doen.' snikte ik. 'Ze deden niet iets lichamelijks ofzo, ze sloegen me niet, maar ik.. Voelde en voel mij nog steeds er niet lekker over... En door Lana en haar groepje voel ik mij weer...Onzeker. Ik dacht dat ik nieuwe pesterijen aankon, maar waarschijnlijk heb ik me vergist...' Ik deed mijn handen weer voor mijn gezicht, Angelique deed haar arm om mijn schouder en ze slikte heel even. Ik voelde mij heel opgelucht. Ik veegde mijn tranen weg met mijn mouw, maar Angelique keek juist heel erg opgelaten. 'Erm.. Sorry, ik wilde je niet belasten met mijn.. gedachtes en... dinges...' Ow wat schaamde ik me! Ze kent je nog maar een paar maanden en nu al ga je zo doen! Wat een stom wijf ben ik ook! We waren heel even stil toen Angelique zich plotseling van het bed afzette en naar mijn schildersezel toeliep. 'Ik kan niet geloven dat je zelf schilderijen en tekeningen maakt.' 'erm.. ja.. Ik kan het je het leren als je wilt!?' Ik probeerde niet verbaasd te klinken, hoe snel kan iemand van onderwerp veranderen? Angelique had al de tekening waar ik mee bezig was voorzichtig aan de kant gezet en een nieuw, schoon doek op de ezel gezet. 'Waar staan de krijtjes of potloden?' vroeg ze toen ze een tijdje had gezocht tussen alle doeken die op de grond lagen en op alle plankjes. 'In de kast'. Ik stond op en deed de kast open, pakte mijn krijtjes , doekjes, papier, potloden, en al mijn andere benodigdheden. Ik zette het op het tafeltje naast de ezel en stelde de ezel goed op voor de hoogte van Angelique. 'Alstjeblieft, probeer maar wat op dit papier, ik heb liever dat je het eerst hierop probeert, doek is duur.' Angelique knikte en pakte een potlood en keek in het boek dat ik aan haar had gegeven 'Drawing faces for dummies' en begon een rondje te schetsen. 'Ik ga even kijken of mijn moeder nog een extra ezel overheeft, dan kan ik ook wat maken.' 'mmmm...' Was het enige antwoord wat ik kreeg, Angelique zat bijna in haar boek en haar tong stak een beetje uit haar mond.