001

'Maar hoe zie je dat voor je dan?' mijn vader kijkt me over zijn bord spaghetti aan. 'Zo alleen op kamers?' 'Nou gewoon, in een studentenhuis, zo ben ik niet helemaal alleen maar heb ik toch wat privacy' 'En heb je al bedacht hoe je aan een kamer komt? Ze zijn schaars hoor' zegt mijn moeder. 'Ja, Lindsey op wiens kinderen ik pas heeft daar ook gestudeerd, en ze heeft nog goed contact met haar huisbaas zei ze. En als ik een kamer nodig had kon ik haar mailen en zou ze een goed woordje voor me doen.' 'Oke, wanneer wilde je daarheen dan? Kamers kijken, en moeten wij ook mee?' 'Mama, kom op zeg. Ik ben 16, en ga op kamers. Dan is het toch raar als mijn moeder meegaat met kijken? En ik ga zodra Lindsey terug mailt'

Als Vera en ik de tafel hebben afgeruimd ga ik naar boven en druk ik mijn computer aan. Ik zal Lindsey gelijk even mailen anders vergeet ik dat weer. Ik zie ook dat Eric online is, eens kijken hoe het met zijn jacht op kamers gaat.
- Hi Eric, hoe is het met de kamerjacht?
• Crap, kan niets vinden. Alles zit echt onmogelijk ver van school of stad
- Misschien dat ik Lindsey kan mailen of ze ook een kamer voor jou weet? Ze heeft connecties met huisbazen ;)
• Als dat zou kunnen :)

Ik hoor mijn computer een geluidje maken, ik heb mail. Het is Lindsey ze heeft haar vriend de huisbaas gesproken en ze heeft een lijst met kamers en studentenhuizen gekregen, en zo te zien is er keuze zat. Ik google de adressen en ik drie huizen uit die me wel wat lijken. Ik kan volgens de huisbaas aankomend weekend al langs komen, hij zal de bewoners gelijk even inlichten. Ik stuur de lijst met kamers door naar Eric in de hoop dat hij er wat aan heeft.

'Papa, ik ga dit weekend op kamerjacht. Is dat goed?' 'Hoe wilde je daar komen dan? De treinverbindingen zijn echt bagger.' 'Ik heb geen rijbewijs, en dat van de treinen zal wel meevallen toch?' 'Ik vind het in elk geval een rotverbinding' zegt papa en verdwijnt weer achter zijn iPad waarop hij en Vera Angry Birds spelen. 'Maar dit weekend is goed hoor meid' zegt mama 'zolang je maar om 8 uur thuis bent'

Voor acht uur thuis zijn, reken maar. Dan kan ik fijn naar de keet waar elke week mijn vrienden zitten. Beetje drinken en lol maken, en dan zie ik Guy weer. Ik kijk echt uit naar elke zaterdag. En ik hoop elke keer dat er wat gaat gebeuren. Estelle hoort me elke week weer uit hoe het tussen ons gaat. Ik weet het niet, en Guy laat ook niets merken. Waarom zetten jongens nooit de eerste stap als het om relaties gaat? Ik durf het zelf namelijk niet. Maar volgens Eric zit het wel goed, wat heb ik te verliezen plaagt hij me steeds. Ik weet het wel, ik zet een vriendschap op het spel en zal me vernederd voelen. Nee, eerst maar eens op zoek naar een kamer. Daarna zie ik wel verder.