3. In the train.

Ik merkte dat de mensheid mee een beetje raar na staarde, maar ja, wat wil je ook als je met een grijns van oor tot oor de trein in loopt alsof het je beste vriend is. Het kon me even niks schelen, nou, het kon me wel schelen, alleen kon ik er niks aan doen, mijn lach bleef op mijn gezicht staan. dit was de eerste trein, ik moest één keer overstappen en vanuit daar met de bus, dan kwam ik in het dorp. Ik had niet veel bagage, dus zou ik het laatste stukje lopen. Ik maakte het plastic zakje dat om mijn croisantje zat open. Ik had nog niet ontbeten, dus had ik deze in het supermarktje op het station gekocht. Deze trein duurde maar een kwartiertje. De trein hierop was maar twee haltes. De bus zou een half uurtje duren. Al met al was ik dus hartstikke dichtbij mijn zusje zonder ook maar iets van haar gehoord te hebben. Ik grinnikte in mezelf waarna de jongen die naast me zat me met een opgetrokken wenkbrauw aankeek. Ik glimlachte naar hem en draaide mijn hoofd weg. Hmpff.. Ik was best verlegen. Heel vervelend. Nu hoorde ik de jongen grinniken, waarna het mijn beurt was om hém raar aan te kijken. Hij trok een gekke bek en ik lachte. Ik stak mijn tong naar hem uit. Hij rolde met zijn ogen, grinnikend gaf ik hem een zachtte tik tegen zijn hoofd. Hij knikte goedkeurend en stak zijn hand uit. 
"Maikel." 
Ik pakte zijn hand aan zonder me af te vragen wat er allemaal fout zou kunnen gaan. "Verona." antwoordde ik, 
"zo, deftige naam!"
"Niet verwacht?"
"ach, gelijk toen ik je zag dacht ik al aan Bella, dat is Frans voor mooi."
"Bella klinkt als een hond."
"Als jij dat vind zal ik je wel gewoon Verona noemen." 
"Wanneer?"
"De volgende keer dat we elkaar zien."
"Oké, ik verwacht dat je nu een stakker bent?"
"Nee, maar de wereld ik klein he, en als ik je niet meer zie, dan is dat pech voor mij."
"Haha, oké, nou Maikel, ik moet er hier uit, dus tot ziens, en anders pech voor jou!"
"Heel grappig Verona, heel grappig."
"Doei!"
"Dag!"
Ik schudde met mijn hoofd en grinnikte terwijl ik de trein uitliep, wat een mafkees was dat geweest zeg, hij was wel aardig. Ik had totaal geen argwaan voor hem gehad, zoals ik nr aal bij mensen had. Ik was altijd verlegen, en tegen zo'n leuke jongen als Maikel had ik helemaal nooit zoiets durven zeggen. Ik beschouwde het maar als een stap vooruit en ik glimlachte zelfbewust. Ik liep naar het volgende perron waar mijn trein al op me stond te wachten. Ik stapte in en keek naar de vertrektijd. Gelijk daarop sloten de deuren. De vertrektijd was dus 10.34. er was nog een heleboel plek om te zitten, was me opviel vergeleken met de trein waar ik net in zat. Daar was toevallig nog 1 plekje over. Ik nam plaats en tikte met mijn voet tegen de paal aan. Ik had er zoo veel zin in! So excited!

"ablublu" I murmured. "whatsup?" Jazzie asked. "I'm just to curious, they wont tell me anything! So bitchy." "agree" he answered. Edward and Alice grinned, and I gave them a irriteert look. ~ greetz, Marissa.