002 Stan.

'Mam, ik zie een grote rookwolk.' Zeg ik.
'Ja, dat zal best.'
'Nee echt, en volgens mij is het best dicht bij.'
'Ik heb nu geen zin in grapjes.'
'Het is geen grap!' Roep ik.
'Stan naar je kamer!'
Ik stamp boos de trap op, waarom gelooft ze me nooit? Op mijn kamer aangekomen zie ik een oranje vlek op mijn raam, ik veeg de condense van het raam en dan zie ik het. Dat is het huis van Rowy! Het staat in brand! ik ren naar beneden. 'Mam, mam! Het huis van Rowy staat in brand! Ik pak mijn moeder bij haar arm en trek haar naar boven. Op mijn kamer aangekomn is de brand nóg groter geworden. 'O mijn god!' Roept mijn moeder verschrikt. Ze rent weg en pakt de telefoon. 'Hallo, ja er staat en huis in brand! Ja aan de lepelaarstraat nummer 15. Ja, oke, doe ik. Ria Meerendonk. Ja, oke, doei. Er valt iets kapot beneden. Als ik langs mijn moeder loop kijkt ze een beetje voor zich uit, in het niets, ik heb haar nooit gemogen en zou me ook best kunnen redden zonder haar.
Beneden aangekomen hoor ik gepiep bij de achterdeur. Ik open hem en er rent een bruin hondje naar binnen hij rent allemaal rondjes en is heel de tijd aan het huilen, hij rent de tuin in en huilt daar nog een keer. Ik loop naar buiten en volg het hondje.