Marry me?!

ik zal vanavond naar de kerk in whitechapel gaan om een antwoord te geven aan Jack. 'zal ik het nou doen en alles achterlaten wat mij lief is of zal ik gewoon nee zeggen tegen de liefde van mijn leven?' bleef ik maar tegen mezelf zeggen. en daar was hij... precies om 12 uur 's nachts. natuurlijk had hij zijn hoge hoed weer op en zijn zwarte lange jas aan. 'en'?' vroeg hij met een glans in zijn ogen. 'i-ik... ik........ ik ga met je mee. maar besef wel dat ik alles achter moet laten wat ik hier heb opgebouwd. en dan heb ik nog een vraagje... waar moet ik wonen? ik kan nu niet meer naar huis.' vroeg ik. met een lachje antwoordde hij: 'Ik hbe wel een goede slaapplek... ik neem je eerst mee naar Liverpool, waar we samen iets kunnen doen wat hier niet kan anders zal je moeder het merken en naar je op zoek gaan.' 'wat wou je doen dan?' vroeg ik met een stemmetje waarin je hoorde dat ik het als zag aankomen.

'het kan raar overkomen maar ik wil... i-ik wil...' zo schattig om een moordenaar rood te zien worden. 'ik wil met je trouwen!' ik schrok me helemaal dood. ik als 18 jarige net bevoegd om te trouwen en het dan al meteen doen... maar ja hij was en is de liefde van mijn leven en ik weet niet waarom maar ik zei gewoon zonder dat ik het door had ja! midden in de nacht in whitechapel een aanzoek doen. Holy shit...
die nacht gingen we weg. ik klom weer door mijn slaapkamerraam en pakte mijn spullen in. ik gooide ze uit het raam en Jack ving me weer op. en we gingen op weg.