Ahoy Rotterdam

"Ik heb er zo'n zin in!"riep ik hyper.
Ik rende de hele middag heen en weer. Ik heb net gedouchet en nu moest ik wachten tot mijn moeder Karin thuis kwam.
Ze moest koken, want ik kon me pas na het eten omkleden, anders roken mijn kleren naar eten.
Ik hoorde geklop op de deur. Ik keek om en zag Karin staan. Ik deed de deur open en ging verder op de computer mijn foto's uitprinten.
*Damn ik ben zo zenuwachtig, niet normaal!* dacht ik.
Karin ging alles neerleggen, dus ging ik toch maar alvast omkleden.
Ik had mijn amerika shirt aan met een spijkerbroek en mijn vest met mondjes. Ik maakte me op en ging weer naar beneden. het eten was nu klaar dus at ik snel. Daarna ging ik mijn tanden poetsen en was ik klaar.
Ik stond tikkend met mijn voeten op de grond te wachten tot Karin klaar was. We liepen naar de auto en ik stopte meteen Fast Life in de cd-speler. Op weg naar Rotterdam maakte ik allemaal zenuwachtige bewegingen met mijn voet. Toen ik het bordje Ahoy zag werd het niet veel beter. We reden de parkeerplaats op en zagen de rij al staan. *dat gaat nog wel even duren.* dacht ik. We gingen in de rij staan, maar het ging veel sneller dan we dachten.
Toen we binnen kwamen zagen we een shop. Ik liep er meteen naartoe en kreeg van Karin een lichtje en een poster. Karin schoot het wel voor, maar ik kocht zelf nog een shirt.
Eigenlijk alles wat ze van Joe hadden heb ik gekocht. Ze hadden natuurlijk meer van Brintey, maar dat is logisch dat is de hoofdact.
We liepen naar de zaal en gingen zo ver mogelijk naar voren tot we bij het hek kwamen/
Ik bleef bij het hek staan zodat ik niet weggeduwd kon worden.
"Wil jij filmen?"vroeg ik aan Karin en ik zette puppy oogjes op.
"Oke dan" zei ze.
Ik keek weer naar het podium waar ondertussen het eerste voorprogramma bezig was: Destiny & Paris.
Ik dacht aan Joe voor de zoveelste keer. Ik lachte in mezelf.
Na Destiny & Paris waren ze aan het opbouwen voor Joe. Na een tijdje gingen de lichten weer uit dus begon ik te gillen.
Mijn hart ging tekeer. Hij begon met Love Slayer hoorde ik aan de muziek. Ik kreeg nu al kippenvel.
Ik was nu al super hard aan het gillen en Joe was nog niet eens op het podium, maar tewijl ik dat dacht kwam Joe op. Ik gilde nog harder en strekte mijn armen zo ver mogelijk uit om te proberen of ik hem kon aanraken. *Ik deed zoveel moeite, maar warvoor?* dacht ik. *voor een onberijkbare jongen, maar ik was zo verliefd!*
Het was super gaaf. Ik sprong en zong.
Joe begon na een tijdje te praten en zei ook:"This one is for all the ladies here tonight, this one is All This Time!"
Ik gilde nog harder en zag Joe even naar me kijken.
Hij zong ook nog Beautiful people. Ik gilde nog steeds kei hard en na 2 of 3 zinnen pakte hij 4 rozen die hij verspreid over het liedje 1 voor 1 in het publiek gooide. Een roos viel precies bij mij, dus die pakte ik. Ik zag Joe nog even knipogen. Ik lachte en gilde nog steeds. Ik voelde me zo super goed.
De hele avond was geweldig en na het laatste liedje See No More bleef hij heel lang staan zwaaien. Britney was ook wel gaaf, maar ik zat de hele tijd met Joe in mijn hoofd. Ik wist gewoon zeker dat hij heel lief was en is en ook dacht ik aan morgen want dan zouden ze in frankrijk optredenen ik mocht er naar toe. ik mocht hem de rest van de tour volgen. Na Britney liepen we naar de parkeerplaats. Onderweg waren ze posters aan het verkopen met Joe en britney op de voor en achter kant. Dus die kreeg ik van Karin. Toen we net in de auto zaten begon het te flitsen en toen hoorde ik een donder en toen weer een flits. Na een tijdje hield het op,maar begon het heel hard te regenen. We probeerde de parkeerplaats af te komen, mar het was super druk, dus stonden we heel lang vast. De Tom Tom gaf eerst aan dat we om half 12 thuis zouden zijn maar dat was nu 0.13 geworden.
Toen we onderweg terug waren hoopte ik dat ik Joe nog ergens zou zien, maar dat was natuurlijk niet zo. Ik zette de cd weer op en zong mee. Ondertussen keek ik de film die Karin had gemaakt. Ze kan best goed filmen. Toen we thuis kwamen liet ik alles aan Marianne zien en ging toen slapen. Toen ik in bed lag bedacht ik opeens dat ik de roos in het water moest zetten, dus daarna ging ik slapen. 1 ding was zeker: morgen ging weer geweldig worden!