~5~

Er kwamen langzaam tranen in mn ogen. Mijn ouders hadden nog zo gezegd dat ik niet de laatste trein moest pakken en dat had ik toch gedaan. Ik wist dat ze zo boos zouden worden, maar ik moest ze wel bellen om te vragen wat ik moest doen. De hele nacht op dit station blijven zitten was ook geen optie en no way dat ze dat goed zouden vinden. Ik liet me langzaam op het bankje zakken en staarde naar mijn telefoon. Nog nooit was ik zo bang geweest om mijn ouders te bellen, dus ik besloot nog even te wachten voordat ik het deed. Eerst moest ik mezelf kalmeren, zodat ik rustig kon nadenken.

Net toen ik al mijn moed bij elkaar had geraapt en mijn telefoon gepakt had om eindelijk te bellen, hoorde ik iemand in mijn naam schreeuwen. Het klonk best verweg en die persoon had best een raar accent. Zoekend keek ik over het perron om te kijken of ik iemand zag, maar de enige mensen die ik zag was een groepje hangjongeren die mijn naam niet wisten. “Colette!” hoorde ik opnieuw. Ik keek nog een keer om me heen en zag toen in de verte iemand aan komen lopen. Het was een jongen, ik wist niet wie dat moest zijn aangezien ik niemand in Amsterdam kende, en ik kon ook niet zien hoe hij er uit zag want daar was het te donker voor. Langzaam kwam de jongen dichterbij en toen hij 10 meter van me afstond, herkende ik hem aan z’n haar, het was Zayn. Ik hoopte maar dat hij niet zou zien dat ik gehuild had. “Zayn, what are you doing here?”vroeg ik aan hem toen hij voor me stond. Hij beantwoordde me vraag niet maar vroeg “Why are you crying babe?”. “It’s not important. Why are you here Zayn ?” vroeg ik maar in de hoop dat hij niet door zou vragen waarom ik huilde, ik wilde gewoon niet dom overkomen. “I….I….I just wanted to tell you that I had a lot of fun tonight and..” was zijn antwoord. “And?”vroeg ik. “And I wanted to tell you that you’re a really nice girl and that you’re really beautiful.” Oh mijn god, dacht ik bij mezelf, zei Zayn Malik dat nou echt tegen mij?! “Thank you, but I’m not that beautiful.” zei ik omdat ik dat ook echt meende. Ik had mezelf nooit knap gevonden en er was ook nooit een jongen geweest die zei dat ik dat wel was. “Don’t you ever say that again Colette.”zei Zayn. “You are Beautiful and if I say you are… well then you are.” Er kwam een kleine glimlach op mijn gezicht. “So you came to this trainstation ,knowing that I might be gone already, to tell me that?” vroeg ik aan hem. “Yes I did, and now tell me why you were crying.” Oke ik moest het dus nu wel vertellen, ik kon er niet meer onderuit komen. “I missed my train, and now I’m stuck here. My parents already warned me that shouldn’t take the last train, but I did. And they’re gonna be so mad when I call them and tell what happened.” legde ik hem uit. “Don’t worry, I’ll help you.” zei Zayn terwijl hij naast me kwam zitten en een arm om me heen sloeg. Ik keek even in zijn mooie ogen, en het zorgde ervoor dat ik me heel veilig voelde, zo veilig had ik me nog nooit bij iemand gevoeld. Ik legde langzaam mijn hoofd op zijn schouder en vroeg “So how are you going to help me?” aan hem. Hij keek me aan en zei “Can’t you just call your parents and tell them you’ll stay at a friend who lives nearby Amsterdam?” Ik had wel een vriendin die vlak bij Amsterdam woonde, dus dat kon wel. “And then? I still don’t know where to go.” zei ik. “Don’t worry, the other boys share rooms so I got a room for my own but there two beds in it, so you can stay with me. Unless you don’t want to of course.”zei Zayn. “Of course I want that.” zei ik en ik bedacht me gelijk dat dat vrij hopeloos overkwam dus ik voegde er maar een “That’s the best option I have since the other one is spending the night at this trainstation.”aan toe. “Oke then I’ll go call my parents” zei ik terwijl ik mijn telefoon pakte en mijn ouders belde. Mijn vader nam op en zei dat hij het wel oke vond als ik bij die vriendin bleef slapen. Ik haatte het om tegen hem te liegen maar ik had geen andere keus, ik wilde ook niet dat hij boos op me werd. “Shall we go?”zei Zayn toen ik klaar was met bellen. “Yes, let’s go, and thank you so much for all of this.” zei ik.