~4~

“Who’s phone is ringing?” zei Liam opeens. Ik was zo in Zayns ogen aan het staren dat ik niet eens merkte dat ik sms kreeg. Het was van mn moeder die vroeg of ik al in de trein zat. “Shit” schreeuwde ik, en de vijf jongens keken me heel raar aan. “I have to go, the last train home leaving in 20 minutes” zei ik snel terwijl ik mn jas aan trok en mn moeder een smsje stuurde dat ik de laatste trein nam. Waarom moest ik nou weer zo ver weg wonen waardoor de laatste trein al om half 12 vertrok. Ik wilde blijven het was zo gezellig en we hadden zoveel lol gehad in het uur dat we nu hier zaten. Ze hadden een stukje accapella voor me gezongen en we hadden heel hard gelachen om alle grappen van Louis. Zayn had niet zo veel gezegd, die had me in dat uur bijna de hele tijd aan zitten staren, wat na een tijdje wel een beetje ongemakkelijk werd voor me. “Can’t you just ask your parents if they can pick you up here? We don’t want you to go. Right Zayn?”zei Harry terwijl hij een knipoog naar Zayn gaf. Die daarop antwoordde door Harry in zn buik te stompen. “They won’t do that.”zei ik, ik wilde heel graag blijven maar mijn ouders zouden me nooit nog helemaal in Amsterdam komen ophalen, dan zouden we pas rond 3 uur thuis zijn . “So I really have to go, ‘cause I don’t want to sleep at the trainstation. It was really nice to meet you guys.”zei ik terwijl ik ze allemaal een afscheidsknuffel gaf.

Inmiddels had ik nog maar een kwartier om mn trein te halen. Ik was bijna aan het rennen , zo hard liep ik, terwijl ik de uitgang van het gebouw zocht. Onderweg kwam ik Anne nog tegen , die net nadat de jongens binnen waren gekomen weggegaan was, en bedankte haar. Ik keek op mn horloge en zag dat de trein in 10 minuten zou vertrekken. Toen ik eindelijk buiten was, want dat gebouw was echt net een doolhof, zag ik het treinstation al in de verte maar bedacht me dat het nog best ver was. Ik wilde gaan rennen zodat ik zeker was dat ik er op tijd was, maar mn voeten waren zo moe van het staan in de rij dat ik niet echt snel voorruit kwam. Toen ik eindelijk op het station kwam zag ik de trein al staan, en natuurlijk kon ik net op dit moment die stomme OV-chipkaart niet in mn tas vinden. Toen ik hem eindelijk gevonden had en ik snel de roltrap op rende hoorde ik het fluitje van de conducteur al gaan. Toen ik boven kwam zag ik mn trein wegrijden. “Kut.” Schreeuwde ik, wat moest ik nu.