Hoofdstuk 11.

Vanaf boven was het een heel spektakel. De vogels die voorbij vlogen hadden alles gezien. Sommigen bleven erboven cirkelen. In de verte zagen ze hem aan komen rennen. Het bruine beest, dat nog geen enkel vermoeden had van wat er ging komen. De vogels zagen de walrus al, hij zwom vlak onder het ijs. Een grote bruine vlek bewoog zich voort. Het rennende beest zakte door het ijs. Bloed, de geur verspreidde zich langzaam. De walrus had het ook geroken en brak door het ijs. Een reeks gevechten ontstonden en meerdere keren verdwenen beide wezens onder water. De vogels stonden klaar, klaar om te duiken als het voedsel klaar was. Klaar om te duiken zodra een van de twee beesten het begaf. Alleen, de viervoeter had zich weten los te rukken en rende nu weg. Jankend, maar wel vrij. De walrus had het opgegeven en dreef langzaam weg.