8.7 Justin Drew Bieber

Wanneer ik het open houd ik mijn adem in. Mijn ogen glijden over de letters die ze me toegestuurd heeft. Pas als ik het drie keer over gelezen heb durf ik mijn adem te laten gaan. Ze komt hier heen, ze komt echt hier heen. Wanneer ik zie dat het volgende vliegtuig een paar uur later aan zal komen besluit ik gewoon hier ergens te gaan zitten en haar op te wachten. Selena zal toch ook ergens hier aan moeten komen. Misschien ergens tegelijk met Ali. Waarschijnlijk later, want vanaf LAX is het nog wel een stukje verder vliegen. Als ze me nu gewoon eerder had gesmst had ik een helikopter gestuurd. Hoewel ze dat waarschijnlijk helemaal niet leuk had gevonden. Dat was de snelste manier om haar weer hier bij me te hebben en daar heb ik echt alles voor over. Scooter en mijn moeder zouden het geldverspilling vinden. Zouden zeggen dat ik die andere vier uurtjes ook nog wel even kon wachten. Maar omdat ik in het vliegtuig alweer zo lang heb gezeten ben ik klaarwakker en lijkt het wachten eeuwig te duren. In werkelijkheid duurt het ook heel lang. Vier uur op degene wachten van wie je houdt is best moeilijk. Dus loop ik verveeld rondjes over het niet al te grote vliegveld terwijl de tijd langzaam voorbij tikt.

Als dan eindelijk na al het wachten haar blonde haren in beeld verschijnen moet ik me inhouden om niet op haar af te stormen. Dat zou misschien overdreven veel aandacht trekken. Toch kan ik aan de gigantische glimlach op haar gezicht zien dat ze mij ook herkent heeft. Goed, dat is ook niet heel moeilijk hier. Het is nogal rustig hier. 'Justin'. Ik voel haar dunne armen om mijn mijn middel en niet veel later haar zachte lippen op die van mij. Het lijkt alsof mijn hele lichaam in de brand staat. Het voelt fijn en ik zoen haar terug. Even kan het me gewoon niet schelen dat iedereen ons hier kan zien. Dat we het pas op de EMA`s bekend wilden maken. Alsof niet een heleboel mensen als iets doorhadden. Ja, er zijn verschillende foto`s online verschenen van mij en Ali. In Los Angelos, in Santa Monica, in New York en zelfs bij de helikopter. Ook foto`s met de rest erbij, zoals bij de boot. Maar tot mijn grote opluchting niet de foto`s van Shannon. Toch twijfel ik er niet aan dat het hele gedoe met haar nu afgelopen is. Ik weet wel bijna zeker dat ook die foto`s ooit zullen verschijnen. Hierna maakt het allemaal niet meer uit.
'Ik heb je gemist Ali', zeg ik als ze haar lippen van de mijne haalt. 'Weet ik toch', fluistert ze terug en het typische Ali-glimlachje speelt rond haar lippen. Dan drukt ze ze nog een keer op die van mij en laat me los. Vlug pakt ze haar tas op en kijkt om zich heen. Waarschijnlijk nu pas bedenkend dat iedereen ons heeft kunnen zien zoenen. Het lijkt er niet op dat iemand zich er hier druk over maakt. Iedereen is drukker met zijn vrienden en familie begroeten en zorgen dat de bagage terecht komt dan met op ons letten. Wanneer we weglopen pak ik zachtjes haar hand vast en vlecht mijn vingers door de haare. 'Het spijt me echt', mompel ik dan. 'En ik ben heel blij dat je er bent. Het betekent echt heel veel voor me'.

Dit stukje is wat korter dan normaal. Maar jullie moeten toch iets te lezen hebben. Volgens mij krijgen jullie weer geen mail van nieuwe hoofdstukken? Blijf maar gewoon elke dag checken, want ik activeer toch bijna elke dag een hoofdstukje. Meestal ergens rond de avond. x