~ Hoofdstuk 8 ~

Slaperig opende ik mijn ogen. Zonnestralen schenen door het raam en op mijn nog steeds met etensresten bedekte vacht. Om mij heen lag een dekentje waar ik ingewikkeld lag. Toen ik goed keek zag ik dat ik in een van de lades van Ron zijn nachtkastje had geslapen. Opgewekt sprong ik uit de lade en hopste door de jongenslaapzaal heen. Vanuit de badkamer hoorde ik opgewonde stemmen en zelfs iemand zingen. Ik glipte door de deur die op een kier stond en keek wie er zo'n kabaal maakte. Aan de wastafel stonden Ron en Harry een discussie te voeren terwijl Daan, die naam had ik gisteren opgevangen, zich in zijn gewaad probeerde te wurmen terwijl hij zijn tanden poetste. Vanuit de douche klonk de stem van Simon die een lied zong met de titel Do The Hippogrief.
'Het is wel nodig, kijk maar'
'In je dromen Ron'
Ron die zich overdreven ver over de spiegel boog bestudeerde zijn wangen.
'Voel dan'
'Ik voel niks hoor, sukkel' Harry streek even over Ron zijn wang.
'En jij denkt dat je je moet scheren.' grinnikend draaide hij zich om.
'Hey Bobbie!' groette hij me in het voorbijkomen.
Ron liep naar me toen en tilde me op.
'Getver Bob, wat ben jij goor'
Met een vernietigende blik keek ik hem aan. Alsof jij er zo geweldig uitziet! Ron draaide de kraan open, pakte een stuk zeep en begon me te schrobben. Vlokjes schuim dwarrelde in het rond en ik probeerde ze te vangen. Mijn lange, natte vacht zwiepte in het rond en maakte Ron kletsnat.
'Bob, hou op!' Hij greep me stevig vast en wikkelde me in een handdoek. Met de handdoek in zijn ene hand en zijn armen half in zijn gewaad haastte Ron zich naar de leerlingenkamer. Daar boste hij bijna tegen Herman op.
'Wat heb jij daar?' Verbaasd wees ze op het bundeltje handdoek onder zijn arm.
'Bob, hij is nog heel erg nat.'
Herman pakte het bundeltje aan, wikkelde mij eruit en pakte haar toverstok vanonder haar gewaad. Ze mompelde een ingewikkelde spreuk en langzaam droogde mijn haar op. Bijna likte ik haar, maar bedacht me nog net op tijd en duwde als bedankje met mijn hoofd tegen haar hand. Ron pakte me op, zette me op zijn schouder en haastte zich naar de grote Zaal.
'Goed Bob, nu netjes eten he?' zei Ron terwijl hij me een bordje havermout voorzette.
'Dus Bob, neem geen voorbeeld aan Ron' zei Herman grijnzend. Ron keek haar even vernietigend aan maar ging toen verder met de aanval op zijn bord vol eieren en spek.
'Wacht, ik help je wel' zei Herman toen ze een tijdje naar mijn vruchteloze pogingen had gekeken om mijn havermout zonder te knoeien op te eten. Zorgvuldig begon ze mij hapjes te voeren. Herman was toch niet zo stom als ik dacht.
Een oudevrouwenmenswezen kwam langs met een stapel perkament.
'Jullie roosters' ze tikte met haar toverstok op het perkament en deelde ze uit.
'Aah, nee we hebben blokuur toverdranken met Zwadderich.' gromde Ron toen hij een blik wierp op zijn rooster.
'Een heerlijk begin van het jaar!'
'En een uur verweer tegen de zwarte kunsten van Omber.' voegde Harry er aan toe. En even later waren we, ik zat veilig weggestopt in Ron zijn borstzak, op weg naar de eerste les.