Hoofdstuk 6

Nieuwe vrienden

Lily’s POV

‘Vanaf toen ik 13 was ongeveer’ antwoord hij. Ik kijk hem aan. Hij is zeker 2 en een halve kop groter dan ik! Zijn licht getinte huid, waarvan nogal veel te zien is, aangezien hij alleen een korte broek draagt, past perfect bij zijn warrige zwarte haar en vrolijke chocoladebruine ogen. Ik ben wel gewent aan gespierde jongen om me heen, met 3 vampierbroers, maar hij breekt echt alle records! Ik realiseer me dat als ik niet helemaal gestoord over wil komen, ik nu toch echt iets moest gaan zeggen. ‘Aha, en wat is er nog meer te beleven in La Push?’ Hij lacht heel lief, en antwoord dan ‘De bossen zijn heel mooi, en ik ga ook wel eens klifduiken met de jongens’. Als er iets is dat ik graag wil proberen, is het klifduiken! ‘Luna heeft me erover verteld! Klinkt echt super!’ Jacob moet lachen om mijn enthousiasme. ‘Is het ook! Ga een keertje me!’ zegt hij terwijl hij de garagedeur openmaakt en me voor laat gaan naar binnen. ‘Dat zou ik heel leuk vinden, maar dat vind mijn familie niet goed. Te gevaarlijk’ leg ik hem uit. Hij kijkt me vragend aan. Ik besluit er niet op in te gaan, en kijk even rond.

De garage staat stampvol met auto- en motoronderdelen en gereedschap. Als Edward dit wist! Ik loop naar een kastje met gereedschap. Jacob is al bij me, en begint het leeg te maken, zodat ik erop kan zitten. Ik wil hem helpen, dus pak ik een hand vol gereedschap vast, om het met een zacht gilletje op de grond te laten vallen. De spullen missen net onze tenen. Ik kijk naar mijn pijnlijke hand. Er loopt een bloederige snee over mijn handpalm.

‘Jezus! Gaat het?’ roept Jacob. Hij kijkt me geschrokken aan. ‘Ja hoor, niets ernstigs’ zeg ik snel en stop mijn hand in de zak van mijn vest. ‘Jawel, laat eens kijken’ zegt hij, en hij haalt mijn hand met 2 van zijn vreselijk grote handen voorzichtig uit mijn zak. Hij haalt een schoon uitziende poetsdoek uit het kastje en knoopt die heel voorzichtig om mijn bloedende hand. ‘Dank je’ mompel ik als hij mijn hand loslaat en op het nu lege kastje ga zitten.

Ineens begint Jacob keihard te lachen. Ik kijk hem vragend aan. ‘ja, nu snap ik waarom je niet mee mag klifduiken!’ Ik begin ook te lachen. Als we zijn uitgelachen, komt hij naast me zitten. ‘Is dat niet lastig?’ hij gebaard naar mijn gewonde hand. ‘Om als vampier, in een huis vol vampiers, zo snel gewond te raken?’ voegt hij eraan toe. Ik snap zijn vraag, Luna vraagt dat ook wel eens, als ik me weer open haal aan papier of zoiets. ‘Soms wel’ zeg ik eerlijk. ‘maar mijn familie is erg zuinig op me hoor, ze doen alles om me te beschermen.’ Hij kijkt me alleen maar aan.

Normaal zou ik flippen als een vreemde me zo aan zou kijken, maar met Jacob is het anders. Het voelt nu al alsof ik hem al jaren ken. En ik zie in zijn ogen dat hij er net zo over denkt. ‘Ik bescherm je wel hoor…’ zegt hij opeens. Ik voel mezelf rood worden. ‘…als je mee gaat klifduiken bedoel ik, als je mee zou gaan, als het mocht..’ zegt hij er snel achteraan. ‘Dank je, dat is lief van je’ zeg ik glimlachend en raak met mijn goede hand de zijne even aan. Nu word hij rood, en we glimlachen naar elkaar.

Even is het stil. Dan verbreekt Jacob de stilte weer. ‘Maar serieus, als je meegaat, zal er echt niks gebeuren. Ik zal heel goed op je passen.’ Zegt hij zacht. Hij kijkt me verlegen aan. ‘Weet ik’ fluister ik voor ik het door heb. Hij kijkt verbaast ‘Hoe weet je dat?’ fluistert hij terug. Ik haal mijn schouders op ‘Dat weet ik gewoon’ We kijken elkaar lang zwijgend aan.

Op dat moment word de deur open gegooid, en we schrikken allebei zo, dat we een meter van ons knusse kastje vliegen en op de grond vallen. Seth, Quil en Paul, degene die dit veroorzaakt hebben, komen niet meer bij van het lachen! ‘Het was zo stil hier, dus we dachten dat we iets interessants zouden zien!’ gierde Quil. ‘Ja, maar dit is nog leuker!’ roept Seth. ‘Leuk jongens, lachen’ mompelt jacob sarcastisch terwijl hij me met een hand weer op mijn voeten tilt. Dan stormt Luna binnen, waarschijnlijk afkomend op de herrie. Ze kijkt eerst naar de lachende jongens, en dan naar mij en Jacob, die nog steeds mijn hand vastheeft. Ze kijkt Jacob pissig aan, en ziet dan mijn gewonde hand. Nu kijkt ze pas echt kwaad! ‘Jacob Black, wat heb je met haar gedaan!’ roept ze naar hem terwijl ze mijn hand bekijkt. Hij laat mijn andere hand snel los.

Hij zegt niks, maar kijkt naar de grond. ‘Niks Luna, echt niet, het is mijn eigen schuld!’ zeg ik snel. Ze kijkt me vragend aan. ‘ja, ik pakte iets, en dat was blijkbaar scherp, en toen…gebeurde dit dus’ leg ik uit. Ze kijkt me aan, mompelt iets dat lijkt op ‘ook zo’n klerezooi hier’ en laat me los. Op dat moment krijg ik een smsje. Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en lees het:

Lily, is alles goed? Je hebt al op 3 smsjes niet gereageerd. Als je niet binnen 10 minuten iets van je laat horen, komen we je halen! XXX Edward

‘Ojee, mijn broer maakt zich zorgen, ik moet maar eens gaan!’ zeg ik snel. ‘Word hij niet boos als hij je hand ziet? Vraagt Jacob bezorgt. ‘Nee hoor, mijn vader is dokter, die kijkt er wel even naar.’ Zeg ik snel, maar ik zie dat hij zich nog steeds zorgen maakt.
De andere jongen zijn alweer teruggegaan naar het kampvuur. Luna loopt nu ook naar buiten, niet al te vrolijk kijkend. Ik bel haar vanavond! Neem ik mezelf voor. Ik en Jacob volgen.

‘Heel erg bedankt voor het eten en de gezelligheid!’ zeg ik als we bij het kampvuur aankomen. ‘Niks te danken hoor, kom je snel nog een keer langs?’ vraagt Emily, terwijl ze opstaat en me een knuffel geeft. ‘Heel graag, dag allemaal!’ zeg ik en ik loop naar mijn auto. Jacob volgt me. Als ik bij mijn auto ben, draai ik me om, en staat hij ineens dichterbij dan ik dacht. ‘Wat is er?’ vraag ik bezorgt. ‘Uuh, ik wilde gewoon even zeggen dat ik het gezellig vond, en ik wilde vragen of je een keer mee naar de film wilt gaan ofzo’ zegt hij verlegen. Ik lach naar hem. ‘Gewoon als maatjes natuurlijk!’ voegt hij er snel aan toe. ‘Lijkt me leuk, als maatjes’ zeg ik glimlachend. Nu begint hij ook te lachen, en geeft me heel voorzichtig, alsof hij bang is me te breken, een knuffel. ‘Dag maatje’ fluistert hij in mijn oor. ‘Tot snel, maatje’ fluister ik terug.

Hij laat me los en ik stap in mijn auto. Hij zwaait me uit tot ik de straat uit ben. Ik moet moeite doen niet keihard met de radio mee te gaan zingen, zo vrolijk ben ik! Dan zie ik Luna weer voor me, hoe boos ze naar Jacob keek. Ze weet dat we elkaar mogen, ze weet dat we maatjes zijn, ze weet het, maar ze vind het niks!