Just me

een perfect leven, wie wil dat nou niet? Ik had het, in ieder geval, ik leek het te hebben. Ik had goede cijfers op school, veel vrienden, een vriendje, een baantje en ga zo maar door. Het lijkt echt allemaal te mooi voor woorden. Ongeveer twee jaar geleden was het ook wel echt zo mooi. Het was perfect, maar dat veranderde. Thuis kreeg ik altijd ruzie met mn vader, M'n vriendje ging vreemd, vriendinnen maakte me zwart en bij mn baantje werd ik ontslagen. ja, het was allemaal heel perfect.

Het begon allemaal zo: 'Kim snap je het nou nog niet? Het begint wel te lijken of je het verstand van een steen hebt. Je doet geen flikker en je zeikt nog meer. Je bent gewoon een lui varken' Dit hoorde ik elke dag aan. Ik kookte, maakte het huis schoon, ruimde mijn kamer en die van mn broertje op, haalde perfecte cijfers en deed alles wat er gevraagt werd en nog deed ik alles verkeerd. Maar ik geloof dat ie niet eens wou zien dat ik zo hard mijn best deed om een beetje te kunnen leven. Om een klein beetje perfect te zijn en om alles goed te doen. Ik werkte me kapot. 'Als je zo door gaat vlieg je het huis uit' schreeuwde die de hele dag naar me. 'Sorry hoor dat ik niet je perfecte kind ben' was mijn antwoord dan altijd. 'nee, en dat word jij ook zeker niet'kreeg ik dan weer naar mijn hoofd terug geslingert.
En op school, ja dat was ook weer een verhaal opzich....
'Kim, jij bent echt zo'n slet he met al die vieze jongens van je! ik begrijp niet dat jij bij een jongen blijft slapen terwijl je een vriendje hebt!' ik zal het even uitleggen. Ik had een feestje van vrienden, daar zou ik blijven slapen met nog wat meiden en jongens. we sliepen met zn alle in de woon kamer op lucht bedden. dat was t eigenlijk, maar ja melanie maakt er dan altijd van dat ik met een jongen geslapen heb. Of ze begrijpt t echt niet of ze wil t gewoon niet begrijpen.

En dan had je nog mijn vriendje...
'Hee liefje' neemt ie dan heel lief op, helemaal buiten adem. 'Wat heb je gedaan schat?' vraag ik hem dan, al weet ik het antwoord ondertussen al. 'Oh niks hoor. ik was ff druk bezig' 'shit, camille dit is mn vriendin' hoor ik hem dan zachtjes fluisteren. Ja, hij was alweeeer vreemd gegaan. En t boeide me eigenlijk ook niet eens meer. Hij deed toch wel wat ie zelf wou doen. En het scheelde mij ook weer. Ik hoefde t niet meer te doen.


Nou ja, dat was een soort van mijn leven, en dit was nog lang niet alles....